مدل‌سازي و بهينه‌سازي در سيستم مديريت پسماند جامد شهري با رويكرد كاهش انتشارات مطالعه موردي: شهر تهران

زمينه و هدف: تأثير تنوع انواع پسماند توليد شده در سامانه، حمل‌و‌نقل و تيمار پسماند، تنوع آلايندگي ناشي از جمع‌آوري زباله و غيره مشكلات استانداردي هستند كه جوامع از جمله ايران با آن سروكار دارند. شهر تهران به‌عنوان پايتخت ايران، روزانه بيش از ۷۰۰۰ تن پسماند توليد مي كند و در صورت عدم مديريت صحيح اين حجم از پسماند، انتشاراتي بيش از حد مجاز به محيط زيست وارد مي‌كند. مطالعه حاضر با هدف كمينه كردن انتشارات توليدي ناشي از پسماند در شهر تهران انجام شد.مواد و روش‌ها: در اين پژوهش، يك مدل ابرساختار براي مديريت پسماند جامد ارائه شد كه رويكرد آن، رسيدن به حداكثر انتشارات اجتناب شده مي‌باشد. بهينه سازي با نرمال‌سازي خروجي مربوط به انتشارات و سپس دسته‌بندي و مرتب كردن داده ها انجام شد.يافته‌ها: با بررسي 3125- سناريوي مختلف و بر اساس نتايج به‌دست‌آمده، بهترين سناريو از نظر بهينه سازي انتشارات، سناريو 213-3 بود و حالتي است كه مواد آلي، كاغذ و چوب وارد هضم بي‌هوازي و پلاستيك، شيشه و آهن وارد فرآيند بازيافت شوند. در اين حالت ميزان انتشارات اجتناب شده برابر 837-27 كيلوگرم كربن دي اكسيد معادل در هر روز است.نتيجه‌گيري: مي‌توان هضم بي‌هوازي مواد آلي، كاغذ و چوب و بازيافت پلاستيك، شيشه و آهن را به‌عنوان يك الگوي پايدار براي سيستم فعلي مديريت پسماند شهر تهران انتخاب كرد. در اين حالت ميزان اجتناب شده انتشارات نيز افزايش زيادي مي يابد و مي توان آن را به‌ عنوان بهترين گزينه دوست‌دار محيط زيست در نظر گرفت.