واكاوي خودپنداشت و عملكرد زنان متأهل در حالت‌هاي حاصل از تعامل شيفتگي و رهايي از شيفتگي: خوش‌بين، دوسوگرا، واقع‌گرا و بي ارزش ساز

زمينه: بررسي دقيق خودپنداشت و عملكرد در كنار يكديگر و در جامعه‌هاي متفاوت مي‌تواند منجر به شناخت عميق‌تر اين مفاهيم و چگونگي تغييرات آنها گردد، با اين حال تاكنون مطالعه خودپنداشت و عملكرد در جامعه زنان متأهل و در حالت‌هاي خوش‌بين، دوسوگرا، واقع‌گرا و بي‌ارزش‌ساز مغفول مانده است. هدف: پژوهش حاضر با هدف واكاوي خودپنداشت و عملكرد زنان متأهل در حالت‌هاي خوش‌بين، دوسوگرا، واقع‌گرا و بي‌ارزش ساز انجام شد. روش: اين پژوهش با رويكرد كيفي و روش پديدارشناسي انجام شد. جامعه مورد مطالعه پژوهش حاضر شامل تمام زنان متأهل شهر اصفهان در سال 1398 بود كه 60 نفر از آنها در قالب چهار گروه به شيوه نمونه‌گيري هدفمند از بين كساني كه در حالت‌هاي چهارگانه پرسشنامه محقق‌ساخته شيفتگي و رهايي از شيفتگي بالاترين نمره را كسب كرده ‌بودند، انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از مصاحبه نيمه‌ساختاريافته جمع‌آوري و با روش تحليل تماتيك تجزيه و تحليل شد. يافته ها: يافته‌ها شامل 8 مضمون اصلي در واكاوي خودپنداشت و 8 مضمون اصلي در بررسي عملكرد بود كه به طور كلي نشان‌دهنده خودپنداشت مثبت و عملكرد بهينه فرد در نقش همسري در حالت خوش‌بين، خودپنداشت منفي و عملكرد نامطلوب فرد در حالت بي‌ارزش ساز، عدم ثبات خودپنداشت و نقصان در عملكرد در حالت دوسوگرا و خودپنداشت منطبق بر موفقيت‌ها و شكست‌ها و عملكرد هماهنگ با انگيزه و اهداف در حالت واقع‌گرا بود. نتيجه گيري: نتايج نشان داد، قرار گرفتن در هر يك از حالت‌هاي چهارگانه، نقش تعيين‌كننده‌اي در چگونگي خودپنداشت و عملكرد زنان متأهل دارد.