مدل يابي روابط ساختاري اعتياد به اينترنت براساس سرمايه روانشناختي با نقش واسطه اي درگيري تحصيلي

زمينه: اعتياد به اينترنت نوعي اختلال است كه به استفاده بيش از حد از اينترنت گفته مي شود و مي تواند ساير فعاليت هاي اجتماعي فرد را تحت تأثير قرار دهد. بر اين اساس شناسايي عواملي كه وابستگي را كاهش داده و از آسيب هاي اعتياد به اينترنت بكاهد، ضروري است. هدف: پژوهش حاضر با هدف شناسايي اثر پيش بيني كنندگي سرمايه روانشناختي بر اعتياد به اينترنت، جهت كمك به طراحي مداخلات پيشگيري كننده از آن، از طريق ميانجي گري درگيري تحصيلي انجام شد. روش: اين پژوهش، توصيفي و از نوع همبستگي و معادلات ساختاري بود. از 1200 نفر جامعه آماري دانشجويان دانشگاه فرهنگيان خراسان شمالي كه در سال تحصيلي 991398 مشغول به تحصيل بودند، تعداد 300 نفر به صورت نمونه گيري تصادفي منظم انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي اعتياد اينترنت يانگ (1998)، سرمايه روانشناختي لوتانز (2007) و درگيري تحصيلي ريو (2013) پاسخ دادند. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش آماري معادلات ساختاري استفاده شد و تحليل ها با استفاده از نرم افزارهاي SPSS24 و AMOS23 انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه سرمايه روانشناختي و درگيري تحصيلي بر اعتياد به اينترنت تأثير منفي و معنادار دارند. و درگيري تحصيلي در رابطه بين سرمايه روانشناختي و اعتياد به اينترنت نقش ميانجي دارد. با توجه به شاخص هاي برازش مدل (GFI=.92, PCFI=.74, CFI=.91, RMSEA=.075, X2/d.f=2.564) مدل پيشنهادي از برازش خوبي برخوردار است. نتيجه گيري: با توجه به ارتباط منفي سرمايه روانشناختي و درگيري تحصيلي با اعتياد به اينترنت؛ مديران و سياستگذاران دانشگاه مي توانند از طريق فراهم نمودن شرايط رشد شاخص هاي سرمايه روانشناختي و افزايش درگيري تحصيلي، اعتياد به اينترنت دانشجويان را كنترل نمايند.