طراحي و تدوين بسته آموزشي توانمندسازي (با رويكرد خودتعيين‌گري) و اثربخشي آن بر عملكرد و باورهاي رياضي دانش‌آموزان دختر و پسر (با عملكرد پايين در درس رياضي)

زمينه: تحقيقات متعددي به تأثير آموزش خودتعيين‌گري بر يادگيري دانش‌آموزان پرداخته‌اند اما پژوهشي كه به طراحي و تدوين بسته آموزشي توانمندسازي با رويكرد خودتعيين‌گري و بررسي اثربخشي آن بر عملكرد و باورهاي رياضي دانش‌آموزان پرداخته باشد مغفول مانده است. هدف: پژوهش حاضر با هدف طراحي و تدوين بسته آموزشي توانمندسازي با رويكرد خودتعيين‌گري و بررسي اثربخشي آن بر عملكرد و باورهاي رياضي دانش‌آموزان دختر و پسر با عملكرد پايين در اين درس انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي و از لحاظ روش از نوع تركيبي (كيفي و كمي) بخش كيفي تدوين و طراحي بسته آموزشي و بخش كمي از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش تمامي دانش‌آموزان دختر و پسر پايه نهم (داراي عملكرد پايين در درس رياضي) منطقه 6 آموزش و پرورش شهر تهران سال تحصيلي 9899 بودند، 32 نفر به روش نمونه گيري هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه (16 نفر) جايگزين شدند. ابزارهاي پژوهش حاضر عبارت بودند از: پرسشنامه باورهاي تحصيلي لدر و فورگز (2002)، براي گروه آزمايش، آموزش بسته توانمندسازي با رويكرد خودتعيين‌گري در 8 جلسه 60 دقيقه اي برگزار شد در حالي‌كه گروه گواه هيچ گونه مداخله‌اي را دريافت نكرد. بسته پيشنهادي پژوهش براي آموزش توانمندسازي با رويكرد خودتعيين‌گري با تكيه بر نظريه دسي و رايان (2004) طراحي گرديد. تحليل داده ها با روش تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر انجام گرفت. يافته ها: بسته آموزشي توانمندسازي با رويكرد خودتعيين‌گري طراحي شده بر عملكرد و باورهاي رياضي دانش‌آموزان دختر و پسر (با عملكرد پايين در اين درس) تأثير معنادار داشت (0/01 P). نتيجه‌گيري: دانش‌آموزان دختر و پسري كه در جلسات آموزشي توانمندسازي با رويكرد خودتعيين‌گري شركت كردند در درس رياضي، عملكرد بهتري نشان داده و باورهاي تحصيلي آنها در اين درس بهبود يافت، بنابراين پيشنهاد مي شود جزء برنامه‌هاي آموزشي نهادهاي تعليم و تربيتي از جمله سازمان آموزش و پرورش در نظر گرفته شود.