پيش بين هاي كيفيت زندگي و بهزيستي روانشناختي مادران دانش آموزان كم توان ذهني با ميانجي گري حمايت اجتماعي ادراك شده مادر

زمينه: پژوهش‌هاي متعددي پيرامون رابطه مشكلات رفتاري و مهارت هاي اجتماعي با كيفيت زندگي و بهزيستي روانشناختي انجام‌ شده است اما در مورد متغيرهاي فوق به عنوان پيش بين هاي كيفيت زندگي و بهزيستي روانشناختي با ميانجي گري حمايت اجتماعي ادراك شده شكاف تحقيقاتي وجود دارد. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي پيش بين هاي كيفيت زندگي و بهزيستي روانشناختي مادران دانش آموزان كم توان ذهني با ميانجي گري حمايت اجتماعي ادراك شده مادر بود. روش: در اين پژوهش توصيفي ـ همبستگي، با نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي 298 دانش آموز (از 878 دانش آموز) از مدارس ابتدايي دانش آموز كم تواني ذهني استان گلستان، در سال تحصيلي 1399 ـ 1398، انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده عبارتند از: پرسشنامه مشكلات رفتاري كودكان (راتر،1967)، مقياس مهارت هاي اجتماعي (ماتسون و همكاران،1983)، مقياس چند بعدي حمايت اجتماعي ادراك شده (زيمت و همكاران،1988)، پرسشنامه كوتاه كيفيت زندگي (سازمان بهداشت جهاني، 1994) و مقياس بهزيستي روانشناختي (ريف،1980). داده ها با آمار توصيفي، آزمون همبستگي پيرسون و مدل يابي معادلات ساختاري تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد مهارت هاي اجتماعي و حمايت اجتماعي ادراك شده به طور مثبت و معنادار و مشكلات رفتاري به طور منفي و معنادار كيفيت زندگي و بهزيستي روانشناختي را پيش بيني مي كنند. همچنين نقش ميانجي حمايت اجتماعي ادراك شده در رابطه مهارت هاي اجتماعي و مشكلات رفتاري با كيفيت زندگي و بهزيستي روانشناختي مورد تأييد قرار گرفت (0/01 P). نتيجه‌گيري: براساس يافته هاي پژوهش مي توان نتيجه گرفت افزايش مهارت هاي اجتماعي و كاهش مشكلات رفتاري دانش آموزان در مدرسه موجبات ارتقاء كيفيت زندگي و بهزيستي روانشناختي مادران آن ها را فراهم مي سازد.