اثربخشي مشاوره زناشويي به روش گاتمن بر رضايت زناشويي و سازگاري زناشويي زنان متأهل متمايل به طلاق

زمينه: ميل به طلاق در بين زنان متأهل مي تواند ناشي از تعارضات زناشويي و در نتيجه كاهش رضايت و سازگاري زناشويي باشد كه مي تواند به كمك روش هاي آموزشي از جمله روش گاتمن كاهش يابد. هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين تأثير مشاورۀ زناشويي به روش گاتمن بر رضايت زناشويي و سازگاري زناشويي زنان متأهل مايل به طلاق بود. روش: روش پژوهش شبه تجربي از نوع پيش آزمون، پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش شامل كليه زنان مراجعه‌كننده به سه مركز مشاوره در شهر اصفهان در سال 1398 بودند. نمونه پژوهش شامل 30 زن متأهل مايل به طلاق بودند كه از بين داوطلبين شركت در پژوهش، به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامۀ رضايت زناشويي (راگ و فانك، 2007) و سازگاري زناشويي (اسپاينر، 1976) به دست آورده شد. زنان گروه آزمايش، به مدت 10 جلسه 90 دقيقه‌اي تحت آموزش قرار گرفتند. هر دو گروه در دو مرحله پيش آزمون، پس آزمون به پرسشنامه‌هاي پژوهش پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و آمار استنباطي (تحليل كوواريانس) انجام شد. يافته ها: يافته ها حاكي از آن بود كه مشاوره زناشويي به روش گاتمن مي‌تواند موجب افزايش رضايت زناشويي و سازگاري زناشويي و مؤلفه‌هاي آن رضايت، همبستگي، توافق و ابراز محبت در زنان مايل به طلاق گردد (0/001 p). نتيجه‌گيري: در مجموع نتايج مطالعه حاضر نشان داد مشاوره زناشويي به روش گاتمن به كمك آموزش هفت اصل موفقيت زوجي و فنون دستيابي به آن، روشي مؤثر و كارآمد در افزايش رضايت زناشويي و سازگاري زناشويي است و مي‌تواند توسط درمانگران در مداخلات خانواده استفاده گردد و در نتيجه به بهبود روابط زناشويي كمك نمايد.