ارائه مدل ساختاري از تحليل رابطه الگوهاي ارتباطي خانواده با انگيزه پيشرفت با تأكيد بر نقش ميانجي سازگاري تحصيلي دانش آموزان

هدف تحقيق حاضر، ارائه مدل ساختاري از تحليل رابطه الگوهاي ارتباطي خانواده با انگيزه پيشرفت با تأكيد بر نقش ميانجي سازگاري تحصيلي دانش آموزان مدارس دخترانه متوسطه اول قزوين بوده است. روش تحقيق به لحاظ ماهيت، توصيفيهمبستگي است. جامعه آماري تحقيق را دانش‌آموزان مدارس دخترانه دوره متوسطه قزوين به تعداد 2613 نفر تشكيل مي‌دهند. حجم نمونه تحقيق با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي 270 نفر به دست آمد. جهت گردآوري داده‌ها از پرسش‌نامه‌هاي الگوهاي ارتباطي ريچي و فيتزپاتريك (1990)، انگيزش پيشرفت هرمنس (1970) و سازگاري تحصيلي سينها و سينگ (1993) استفاده گرديد كه روايي آن‌ها توسط صاحب‌نظران دانشگاهي و پايايي آن‌ها نيز از طريق آزمون ضريب آلفاي كرونباخ مورد تأييد قرار گرفت. به‌منظور تحليل داده‌ها از تكنيك معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار آماري Lisrel و نيز نرم‌افزار آماري Spss استفاده شد. يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه الگوهاي ارتباطي خانواده داراي رابطه مستقيم و غيرمستقيم با انگيزه پيشرفت دانش آموزان داشته و سازگاري تحصيلي دراين‌ارتباط نقش ميانجي داشته است.