تأثير فعاليت ورزشي فريزبي بر خودكارآمدي، پيش‌بيني از بازگشت و كيفيت زندگي در گروه معتادان

مقدمه: ورزش فريزبي باعث تقويت سيستم غيرهوازي و هوازي و دستگاه قلبي-عروقي شده و همچنين باعث بهبود وضعيت آمادگي جسماني و رواني افراد شود. هدف: پژوهش حاضر با هدف تأثير فعاليت ورزشي فريزبي بر خودكارآمدي، پيش‌بيني از بازگشت و كيفيت زندگي در گروه معتادان انجام شد. مواد و روش‌ها: اين تحقيق از نوع نيمه تجربي بود كه 70 نفر از معتادين تحت درمان دهكده سلامي شيراز بر اساس جدول مورگان و به صورت هدفمند در دسترس به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. ابتدا همه آزمودني‌ها سه پرسشنامه خودكارآمدي شرر، پيش بيني از بازگشت رايت و كيفيت زندگي وير و شربورن را تكميل كردند، در ادامه تمامي آزمودني‌ها در برنامه تمريني هشت هفته‌اي (3 ست در روز) فعاليت ‌ورزشي فريزبي، شركت كردند. در پايان نيز دوباره سه پرسشنامه مذكور را تكميل كردند. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون تي وابسته و نرم‌افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه فعاليت ورزشي فريزبي بر خودكارآمدي، احتمال مصرف در موقعيت خاص، شدت نيرومندي ميل در موقعيت خاص و كيفيت زندگي در گروه معتادان مرد تأثير داشت به طوري كه تمرين فريزبي باعث كاهش معنادار احتمال مصرف در موقعيت خاص (0/047‌=P)، شدت نيرومندي ميل در موقعيت خاص (0/046‌=P) و افزايش معنا‌دار كيفيت زندگي (0/044‌=P) و خودكارآمدي (0/048‌=P) شد. بحث و نتيجه‌گيري: فعاليت ورزشي فريزبي عامل مؤثر و مهمي بر عوامل روان‌شناختي در گروه معتادان مرد مي‌باشد. لذا، پيشنهاد مي‌شود جهت كمك به پيشرفت ترك مواد و جلوگيري از بازگشت فرد به سوءمصرف مواد در اين گروه، از اين نوع فعاليت ‌ورزشي استفاده شود.