بررسي فقهي وظيفه عاجز از تلفظ صحيح تلبيه

يكي از واجبات احرام، تلبيه است كه بايد به‌صورت عربي و صحيح ادا شود؛ اما بسياري از غير عرب­زبانان از تلفظ صحيح تلبيه عاجزند و همين مسئله موجب اضطراب خاطر و نگراني بسياري از حجاج مي‌شود و ازآنجاكه در مورد وظيفه اين افراد، نظرات مختلفي توسط فقهاي اماميه ارائه ‌شده است، شناخت فتاواي فقها در اين مسئله و بررسي ادله ايشان براي رسيدن به نظريه حق، كاملاً ضروري به نظر مي‌رسد. نظرات متفاوت فقها برگرفته از روايات است، كه پس از بررسي سندي و دلالي ادله، مشخص مي­شود تنها ادله بدون اشكال در اين موضوع، دو روايت صحيحه «مسعده» و معتبره «زراره» است كه بايد بين آنها جمع كرد و عرفي­ترين وجه جمع بين اين دو روايت، جمع به نص و ظاهر است كه مهم‌ترين نوآوري تحقيق نيز به شمار مي‌رود. به اين بيان كه روايت مسعده در كفايت تلفظ اشتباه توسط عاجز صراحت دارد و روايت زراره در وجوب نايب گرفتن براي تلفظ تلبيه ظهور دارد كه ـ با توجه به ‌صراحت روايت مسعده ـ دست از اين ظهور كشيده و آن را حمل بر استحباب مي­كنيم. بنابراين تلفظ تلبيه توسط افراد عاجز به هر نحوي كه قادر به آن هستند، كافي است؛ اما احتياط مستحب در اين است كه علاوه بر تلفظ ملحون، از استنابه نيز استفاده شود و احتياط بيشتر در اين است كه ترجمه تلبيه نيز به آن افزوده شود.