پژوهشي نو در محدوده تربت حسيني

تعيين محدوده تربت و حائر حسيني (ع) نقشي تعيين‌كننده در حدود و ثغور دو حكم استحباب اتمام نماز در حائر و اخذ تربت جهت استشفا دارد. اين تحقيق با روش توصيفي و تحليلي پس‌ از آنكه ديدگاه فقها را با نگاهي نقّادانه بررسي مي‌كند و ادله روايي اين باب را كه به‌ظاهر مشتمل بر اختلافات بارزي است بازنگري نموده، در نهايت با دقت در ادله و بهره‌گيري از كلمات معصومان: و توجه به روح واژه‌ها و لحاظ نمودن تاريخ صدور احكام و در نظر گرفتن قرائن ديگر و با عنايت به فلسفه صدور حكم، به اين نتيجه رسيده كه مقصود از تربت حسيني(ع) همان مكاني است كه حوادث روز عاشورا در آن به وقوع پيوسته و منطبق با ارض كربلا در زمان خود حضرت سيدالشهدا(ع) بوده و اعداد و ارقامي كه در اين رابطه گفته‌شده از باب بيان مراتب فضيلت و شرافت و اثر است؛ به‌طوري‌كه مرقد مطهر مركز دايره شفاست و هرچه نماز به آن نزديك‌تر اقامه شود مطلوب‌تر است.