تأثير طردشدگي در محيط كار بر بي‌نزاكتي سازماني با نقش ميانجي قصد ترك شغل معلمان تربيت بدني منطقه سيستان

پژوهش با هدف بررسي تأثير طردشدگي در محيط كار بر بي‌نزاكتي سازماني با نقش ميانجي قصد ترك شغل انجام گرفت. روش پژوهش توصيفي-همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش كليه معلمان تربيت بدني منطقه سيستان (استان سيستان و بلوچستان) به حجم 256 نفر بود كه به شيوه نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي تعداد 154 معلم از طريق سه پرسشنامه‌ي طردشدگي در محيط كار، قصد ترك شغل و بي ‌نزاكتي در محل كار مورد مطالعه قرار گرفتند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون ضريب همبستگي پيرسون و مدل معادلات ساختاري با كمك نرم افزارهاي اس پي اس اس (نسخه 21) و ليزرل استفاده شد. بر اساس يافته‌ها رابطه‌ي مثبت و معناداري بين طردشدگي در محيط كار، بي‌نزاكتي سازماني و قصد ترك شغل وجود داشت، طردشدگي در محيط كار بر بي‌نزاكتي سازماني و قصد ترك شغل اثر مستقيم دارد و همچنين اثر ميانجي‌گري قصد ترك شغل در رابطه‌ي بين طردشدگي در محيط كار و بي‌نزاكتي سازماني مثبت و معنادار بود. بنابراين نتايج مديران مدارس مي‌توانند با ايجاد جوّي صميمي و همدلانه زمينه لازم را براي پذيرش معلمان و به تبع آن كاهش قصد ترك شغل و بي نزاكتي آنان فراهم كنند.