مقايسه تاثير روش هاي قالب‌گيري معمولي و ديجيتال برميزان تطابق لبه‌اي رستوريشن‌هاي زيركونيايي

سابقه و هدف: يكي از نگراني ها در قالب گيري، تطابق لبه اي رستوريشن است كه صحيح و دقيق بودن قالب گيري بر آن تاثير مي گذارد. بنابراين هدف اين مطالعه مقايسه آثار قالب گيري ديجيتال و معمولي بر تطابق لبه اي رستوريشن هاي زير كونيايي در طرح تراش چمفر كلاسيك بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي، تعداد 20 عدد داي استنلس استيل توسط دستگاه تراش ساخته شده و به دو گروه تقسيم شدند. در گروه اول با استفاده از اسكنر داخل دهاني قالب گيري انجام شد. در گروه دوم قالب گيري يك مرحله اي توسط سيليكون هاي افزايشي پاناسيل انجام شد. تمام نمونه ها با استفاده از سمان دوآل كيور روي داي هاي خود تحت فشار نيروي 5 نيوتن سمان شدند و پس از مانت نمونه ها ميزان گپ عمودي و افقي توسط استريو ميكروسكوپ اندازه گيري شد. براي تجزيه و تحليل داده از آزمون mann-u-whitney استفاده شد.يافته ها: ميانگين ميزان گپ عمودي قبل از سمان كردن در گروه قالب گيري معمول 47.15ميكرون (17.32±)ودر روش ديجيتال31.79ميكرون (14.71±) بود. نتايج آزمون mann-u-whitney نشان دهنده نبود اختلاف معنادار در ميان دو گروه بود (P 2.0). ميانگين ميزان گپ عمودي بعد از سمان كردن درروش معمول80.35 ميكرون(35.79±) و در گروه ديجيتال 67.46 ميكرون (35.67±)بود كه بر اساس نتايج آزمون mann-u-whitney نشان دهنده نبود اختلاف معنادار در ميان دو گروه بود (P 6.0). ميزان تغيير گپ در روش معمول33.19 ميكرون(12.88±) و در گروه ديجيتال 35.67 ميكرون (30.49±)بود. آزمون نشان داد كه اين ميزان تغيير گپ عمودي در دو گروه به لحاظ آماري معنادار نبود (P 9.0). ميانگين ميزان گپ در بعد افقي در گروه معمول66.97ميكرون (43.55±) و در گروه ديجيتال 53.91 ميكرون(37.74±) بود كه به لحاظ آماري معنادار نبود (P 8.0).نتيجه گيري: هر دو روش قالب گيري ديجيتال و معمولي از نظر تاثير بر ميزان تطابق لبه اي رستوريشن هاي زير كونيايي در محدوده قابل قبولي ار نظر كلينيكي قرار دارند.