مقايسه اثربخشي درمان شناختي - رفتاري و روان نمايشگري براضطراب اجتماعي دانشجويان

Comparison of the effectiveness of cognitive behavioral therapy and psychodrama on students with social anxiety

مقدمه اضطراب اجتماعي از جمله شايع ترين اختلالات اضطرابي است. درمان هاي گوناگوني براي آن مطرح شده است. مطالعه حاضر با هدف مقايسه تاثير مداخله شناختي - رفتاري گروهي و روان نمايشگري بركاهش علايم اين اختلال انجام گرفته است. مواد و روش ها روش پژوهش، نيمه تجربي، باگروه پيش آزمون پس آزمون باگروه كنترل مي باشد. در اين مطالعه 445 دانشجوي دانشكده علوم پزشكي نيشابور شركت نمودند. ابتدا بوسيله پرسشنامه اضطراب اجتماعي كانور و سپس مصاحبه باليني، 36 نفر از دانشجوياني كه بيشترين اضطراب اجتماعي را داشتند انتخاب و سپس در سه گروه 12 نفره بطور تصادفي جايگزين شدند. براي يك گروه درمان شناختي - رفتاري گروهي و براي گروه ديگر تكنيك هاي روان نمايشگري در 12 جلسه2 ساعته اجرا شد. براي گروه كنترل مداخله اي صورت نگرفت. در انتها اضطراب اجتماعي در هر سه گروه ارزيابي و نتايج با هم مقايسه گرديد. يافته ها اغلب دانشجويان فاقد معيارهاي اختلال اضطراب اجتماعي بوده (370نفر) و 15 نفر (3/4%) علايم شديد اختلال را نشان دادند. نتايج تحليل كواريانس نشان داد بين ميانگين نمرات پس آزمون گروه هاي مداخله و كنترل اختلاف معني داري وجود دارد (37/25=F و 0/001 > p). همچنين بين ميانگين نمرات پس آزمون گروه هاي مداخله اختلاف معني داري وجود ندارد) 0/05>P.

Introduction Social anxiety is one of the most common anxiety disorders. There are various treatments for it. The aim of this study was to compare the effect of cognitive group behavioral intervention and psychodrama in reducing the symptoms of this disorder. Materials and Methods The research is a quasi-experimental study with pre-test and post-test with the control group. 445 students participated in this study. First, Connor's social phobia questionnaire and then clinical interviews selected 36 students who had the most social anxiety and then were randomly divided into three groups. For one group, group cognitive-behavioral therapy was performed in 12 sessions of 2 hours, and for the other group, were performed too. Finally, social anxiety was assessed in three groups and the results were compared. Results Most of them lacked the criteria for social anxiety (370students) and 15 patients (3.4%) showed severe symptoms of the disorder. Analysis of covariance showed that there was a significant difference between the mean post-test scores of intervention and control group(F=37.25 and p<0.001), this difference was also no significant between intervention groups (p >0/05). Conclusion Both methods are effective in reducing social anxiety. Also, the results showed that the two therapeutic interventions in reducing social anxiety in students are not superior to each other.