تحليل فضايي جاذبه هاي گردشگري غذا مورد مطالعه: استان مازندران

Spatial Analysis of Food Tourism Attractions Case Study of Mazandaran Province

غذا در كنار ساير مولفه هاي فرهنگي، مثل آداب ورسوم و زبان، يكي از عناصر اساسي جاذبه فرهنگي گردشگري به شمار مي رود. با وجود اين، به اهميت جاذبه هاي گردشگري غذا در برنامه ريزي مقاصد گردشگري كمتر توجه شده است. اين مقاله به بررسي تاثير ظرفيت هاي گردشگري غذا در مركزيت فضايي مقاصد گردشگري مي پردازد. بدين منظور از رويكرد تحليل شبكه مقاصد گردشگري و مدل جاذبه در استان مازندران استفاده شده است. بنابراين تعاملات فضايي گردشگري غذا بين شهرستان هاي استان با توجه به تعداد و تنوع جاذبه ها و زيرساخت هاي گردشگري آن ها و عامل فاصله به منزله عامل محدودكننده روابط فضايي گردشگري تعيين شد و شاخص هاي مركزيت درجه، مركزيت بردار ويژه و مركزيت بينابيني با استفاده از نرم افزار يوسينت محاسبه و در محيط جي آي اس به نقشه تبديل شد. نتايج نشان مي دهد كه گردشگري غذا مي تواند چشم انداز ظرفيت هاي توسعه گردشگري ناحيه اي را تغيير دهد؛ به طوري كه شهرستان بابل به رغم برخورداري كمتر از زيرساخت هاي گردشگري در مقايسه با برخي شهرستان هاي استان مازنداران، بيشترين مركزيت درجه گردشگري غذا را داشته و مناسب ترين ناحيه براي توسعه گردشگري غذا است. همچنين مناسب ترين مراكز براي استقرار مراكز نظارت بر كيفيت خدمات گردشگري غذا و تاسيس مراكز اطلاعات و هدايت گردشگران در شرق استان، شهرستان بابل و آمل و در غرب آن، شهرستان چالوس است.

Just as other aspects of life’s rituals, costumes and languages, cuisine is believed to be a key cultural element in tourism. Nevertheless, the importance of food tourism attractions in planning tourist destinations has been less studied. This article examines the role of food tourism capacities on the spatial centrality of tourism destinations. To this end, the network analysis approach and Gravity model were applied to the case of Mazandaran province. The spatial interactions of food tourism destinations were determined by the number and variety of tourism attractions and infrastructure and distance of cities as a limiting factor for spatial interactions. Then the degree centrality, betweenness centrality and eigenvector centrality were calculated using the UCINET software and converted to GIS maps. The results show that food tourism can change the landscape of regional tourism development capacities. The county of Babol has less tourism infrastructure, in comparison with some other counties of Mazandaran Province. However, it has the highest level of food tourism centrality and was the most suitable region for the food tourism development. Also, the most suitable centers for the establishment of food tourism quality monitoring centers and tourism information and guidance centers are the Babol and Amol Counties in the west and the Chalus County in the East part of the Mazandaran province.