بهبود فراتر از انتظار صحت و فراشناخت تصميم با افزودن پالس اطلاعاتي كوتاه

مقدمه: هنگام تصميم‌گيري در زندگي واقعي، در بسياري از موارد، شواهد به ‌مرور و در طول زمان در دسترس افراد قرار مي‌گيرند. افراد قادر هستند بعد از دريافت دو پالس اطلاعاتي كوتاه، شواهد را به ‌خوبي با هم ادغام كرده و به تصميم برسند؛ اما مشخص نيست كه قطعيت افراد در اين‌گونه شرايط چگونه شكل مي‌گيرد. هدف از مطالعه‌ حاضر، بررسي قطعيت افراد پس از دريافت پالس اطلاعاتي جديد بود. روش كار: به ‌منظور ايجاد موقعيت تصميم‌گيري ادراكي، آزمايشي با محرك نقاط تصادفي طراحي شد. در هر يك از آزمايه‌هاي اين آزمايش، يك و يا دو پالس اطلاعاتي به افراد نمايش داده مي‌شد و شركت‌كنندگان مي‌بايست بر مبناي اطلاعات دريافتي، به ‌طور همزمان، تصميم و قطعيت تصميم خود را اعلام مي‌كردند. به ‌منظور درك تاثير فاصله زماني بين پالس‌هاي اطلاعاتي، پالس دوم بلافاصله و يا حداكثر يك ثانيه بعد از اتمام پالس اول به افراد نمايش داده مي‌شد. به ‌منظور توضيح ادغام شواهد و شكل‌گيري قطعيت، علاوه بر تحليل داده‌هاي رفتاري، مدل‌هاي محاسباتي نيز به‌ كار گرفته شد. يافته‌ها: بر اساس داده‌هاي اين پژوهش، با آن كه صحت شركت‌كنندگان در آزمايه‌هاي حاوي دوپالس اطلاعات، بيش از آنچه انتظار مي‌رفت، بهبود يافت اما قطعيت در اين آزمايه‌ها، تفاوت چنداني با آزمايه‌هاي تك‌پالس نداشت و از پيش‌بيني مدل كمتر بود. همچنين، حساسيت فراشناخت افراد كه نشان‌دهنده‌ هماهنگي صحت و قطعيت است، در آزمايه‌هاي دوپالس، بيش از انتظار، بهبود يافت. نتيجه‌گيري: اين نتايج نشان مي‌دهد كه ارائه‌ اطلاعات اندك و تدريجي با وجود وقفه‌ زماني بين ارائه شواهد، افراد را به تصميم‌هاي پايدارتري سوق مي دهد. اين نتايج در بازاريابي و اقتصاد رفتاري كاربرد دارد.