اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر تحمل پريشاني، خودپنداره بدني و بهشياري در زنان متقاضي جراحي زيبائي

مقدمه: از آن جايي كه جراحي‌ هاي زيبائي بيشتر براي تغيير ظاهر افراد و افزايش اعتماد به نفس آنها انجام مي ‌شود، مي ‌توان گفت در متقاضيان جراحي زيبائي، تحمل آشفتگي و بهشياري پايين و خودپنداره بدني منفي بالا است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن ‌آگاهي بر مولفه ‌هاي تحمل پريشاني، خودپنداره بدني و بهشياري در زنان متقاضي جراحي زيبائي بود. روش كار: پژوهش حاضر نيمه ‌آزمايشي با طرح پيش ‌آزمون، پس ‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش را كليه زنان متقاضي جراحي زيبائي كه در شش ماه اول سال 1399 به درمانگاه زيبائي شكوفه شهر تهران مراجعه كردند، تشكيل دادند. از بين آنها 40 نفر (20 نفر در گروه) به روش نمونه‌گيري هدفمند، انتخاب شدند سپس به صورت كاملا تصادفي در دو گروه آزمايش و گروه گواه گمارده شدند. گروه آزمايش در هشت جلسه نود دقيقه‌اي، آموزش ذهن‌ آگاهي مبتني بر شناخت درماني را دريافت نمودند اما گروه كنترل آموزشي دريافت نكردند. براي جمع ‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌ هاي تحمل پريشاني، خودپنداره بدني و بهشياري استفاده شد. داده ‌ها با آزمون تحليل كوواريانس در نرم ‌افزار آماري SPSS24 تحليل شدند. يافته ‌ها: نتايج نشان داد پس از كنترل پيش ‌آزمون بين دو گروه آزمايش و كنترل در متغير تحمل پريشاني؛ خودپنداره بدني منفي و بهشياري تفاوت معنادار وجود دارد. يعني، ميانگين نمرات تحمل پريشاني و بهشياري گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل به طور معناداري افزايش و ميانگين نمرات خودپنداره بدني منفي به طور معناداري كاهش يافته است. نتيجه‌ گيري: با توجه به تاثير اين مداخله در افزايش تحمل پريشاني و بهشياري و كاهش خودپنداره بدني منفي متقاضيان جراحي زيبائي مي توان كارگاه ‌ها و دوره ‌هاي آموزشي مبتني بر ذهن ‌آگاهي براي مشاوران مراكز و بيماران در نظر گرفته شود.