جغرافياي گرجستان و تاثير آن در بر زندگي اجتماعي گرجي ها در دوران حكومت صفويان

موقعيت مهم و استراتژيك گرجستان سبب شده است تا در ادوار مختلف تاريخي محل منازع قدرت هاي بزرگ بر سر دستيابي و تسلط بر آن باشد از همين رو در دوران حكومت صفويان و بويژه در زمان شاه‌عباس اول با توجه به پيوستگي هاي جغرافيايي اين منطقه به عنوان يكي از ايالت هاي تحت تابعيت ايران سبب شد تا سياست هاي نظامي صفويان با هدف تحقق برنامه هاي اقتصادي و سياسي در تقابل با نفوذ عثماني و روسيه تزاري چيدمان شود. لذا اجراي سياست اسكان گرجيان در ايران توسط شاه عباس و ايجاد بستر مناسب در جهت استفاده از توانايي هاي آنان در خدمات كشوري و لشگري به عنوان « نيروي سوم»، توانست تصوير محكمي از اقتدار خود در حل منازعات داخلي و خارجي به نمايش بگذارد. با اين وجود گرچه بسياري از منابع به بازخورد حضور گرجيان در ايران و خدمات آنان اذعان داشته اند اما كمتر اثري را مي توان يافت كه به تاثيرات حمله شاه عباس به گرجستان در درون جامعه ايران و جامعه گرجي ها توجه كرده باشد. از همين رو اين مقاله بر آن است تا با سود جستن از روش توصيفي تحليلي به بررسي پيامدهاي اجتماعي حمله شاه‌عباس به گرجستان به اين سوال مهم پاسخ دهد كه موقعيت جغرافيايي گرجستان چه تاثيري بر بروز پيامدهاي اجتماعي بر زندگي گرجي ها در نتيجه حملات نظامي صفويان به اين منطقه داشته است؟ فرضيه متصور آن است كه موقعيت استراتژيك و ويژه جغرافيايي گرجستان، علاوه بر سيطره نظامي، منجر به افزايش مبادلات تجاري و اقتصادي و تغيير تركيب جمعيتي شده است.