تاثير تمرينات تصويرسازي و اصلاحي بر الگوي فعاليت عضلات منتخب كمري لگني افراد داراي سندروم هايپراكستنشن كمري

The Effect of Imagery and Corrective Exercises on Model of Activity of Selected Pelvic Muscles and the Lumbar Hyper Extension Syndrome

سندروم هايپراكستنشن كمري، جز دومين دسته شايع از سندروم هاي كمري است كه موجب كاهش ارتفاع ديسك به همراه تنگ شدن سوراخ بين مهره اي ناحيه كمري مي گردد. هدف از اين مطالعه تاثير تمرينات (تصوير سازي ذهني و اصلاحي) بر سندروم هايپراكستنشن كمري و الگوي فعاليت الكترومايوگرافي عضلات منتخب كمري - لگني در حركت هايپراكستنشن ران بود. روش كار بيست و چهار زن مبتلا به ناهنجاري هايپراكستنشن كمري در دامنه سني 30-40 سال، غير ورزشكار و بدون آسيب و جراحي در ناحيه كمري در دو گروه تمرينات تركيبي (اصلاحي و تصويرسازي ذهني) و اصلاحي قرار گرفتند. گروه ها به مدت شش هفته و هفته اي سه جلسه به تمرينات پرداختند. لوردوز كمري، قدرت عضلات شكمي، سريني بزرگ و فعاليت الكترومايوگرافي عضلات منتخب لگني قبل و پس از مداخله اندازه گيري شد. يافته ها آزمون t همبسته نشان داد كه ميزان درجه لوردوز كمري (گروه تركيبي: 00/0=P ،گروه اصلاحي: 00/0=P)در بين دو گروه تمريني در پس آزمون نسبت به پيش آزمون كاهش معني دار داشت و ميزان قدرت عضله سريني بزرگ (گروه تركيبي: 00/0=P ، گروه اصلاحي: 01/0=P)و عضلات شكمي (گروه تركيبي: 00/0=P ،گروه اصلاحي: 00/0=P (در بين دو گروه در پس آزمون نسبت به پيش آزمون افزايش معني دار يافت و نرخ فعاليت عضلات سريني بزرگ (01/0=P)و عرضي شكمي (03/0=P)در گروه تركيبي (تصويرسازي حركتي و اصلاحي) در پس آزمون نسبت به پيش آزمون افزايش معني دار يافت و نرخ فعاليت عضله سريني بزرگ در گروه اصلاحي (03/0=P)در پس آزمون نسبت به پيش آزمون افزايش معني دار يافت و نرخ فعاليت عضلات بازكننده كمري (گروه تركيبي: 00/0=P ،گروه اصلاحي: 02/0=P)و راست راني (گروه تركيبي: 01/0=P ،گروه اصلاحي: 00/0=P)در بين دو گروه در پس آزمون نسبت به پيش آزمون كاهش معني دار يافت. همچنين آزمون t مستقل نشان داد كه بين دو روش تمريني اختلاف معني دار وجود نداشت (05/0 ≥ P). نتيجه گيري يافته نشان داد كه تمرينات تصويرسازي ذهني اصلاحي در كاهش ناهنجاري هايپراكستنشن كمري و تغيير فعاليت عضلات كمربند لگني موثر بوده، پيشنهاد مي شود از اين نوع تمرينات كه نوع متفاوتي از برنامه هاي اصلاحي است با هدف تغيير نرخ فعاليت عضلاني كمربند كمري لگني و در نتيجه اصلاح قوس كمري افزايش يافته بهره گرفت.

Lumbar hyper extension syndrome is the second most common category of lumbar syndromes that reduces the height of the disc and narrows the intervertebral foramen in the lumbar vertebrae. The purpose of this study was the effect of exercises (imagery and corrective) on the degree of lumbar hyper extension and the activity of electromyography of the pelvic muscles. Methods Twenty- four women with the lumbar hyper extension syndrome in the age range of 30-40 years, non-athlete and without injury and surgery in the lumbar region were divided into two groups of combined and corrective exercises. The groups trained for six weeks and three times a week. Lumbar lordosis, abdominal muscle and gluteus maximus strength and activity of electromyography of selected pelvic muscles were measured before and after exercises. Results Paired t-test showed that the variables of lumbar lordosis (combined group: P=0.00, corrective group: P=0.00) were significantly reduced between the two training groups in the post-test compared to the pre-test and the strength of gluteus (combined group: P=0.00, corrective group: P=0.01) and abdominal muscles (combined group: P=0.00, corrective group: P=0.00) in the two groups in the post-test was significantly increased compared to the pre-test. Gluteus maximus (P=0.01) and abdominis transfer muscle activity rates (P=0.03) in the combined group (imagery and corrective exercises) increased significantly in the post-test compared to the pre-test and gluteus maximus muscle activity rate (P=0.03) in the corrective group increased significantly in the post-test compared to the pre-test. The activity rate of lumbar erector spine (combined group: P=0.00, corrective group: P=0.02) and rectus femoris muscles (combined group: P=0.01, corrective group: P=0.00) decreased significantly between the two groups in the post-test compared to the pre-test. Unpaired t-test also showed that there was no significant difference between the two training methods (P ≥ 0.05). Conclusions The findings showed imagery corrective exercises have been effective in reducing lumbar hyper extension dysfunction by altering the lumbo – pelvic muscles activity. It is suggested to use imagery corrective exercises which is a different program for reducing increased lumbar lordosis by altering the activity of lumbo-pelvic muscles.