مقايسه اثربخشي درمان هيجان مدار و درمان پذيرش-تعهد بر شفقت خود در زنان داراي تعارض زناشويي

Comparison of the Effectiveness of Emotion – Focused Therapy and Acceptance – Commitment Therapy on Self – Compassion in Women with Marital Conflict

هدف پژوهش حاضر ، مقايسه اثربخشي درمان هيجان مدار و درمان پذيرش و تعهد بر شفقت خود در زنان داراي تعارض زناشويي مي باشد. روش كار اين مطالعه از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون و آزمون پي گيري با گروه كنترل مي باشد. جامعه آماري زنان مراجعه كننده به مراكز مشاوره بهزيستي شهر تايباد بودند. نمونه آماري 39 آزمودني(13 نفر گروه هيجان مدار، 13 نفر درمان مبتني بر پذيرش – تعهد و 13 نفر گروه كنترل) بودند كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و بصورت تصادفي در سه گروه گمارده شدند. گروه هاي آزمايشي درمان هيجان مدار (طي 9 جلسه) و درمان مبتني بر پذيرش – تعهد (طي 8 جلسه) دريافت نمودند ولي گروه كنترل مداخله اي دريافت نكرد. ابزارهاي پژوهش، پرسش نامه هاي تعارض زناشويي براتي و ثنايي و شفقت خود نف بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني استفاده شد. يافته ها يافته هاي حاصل از پژوهش نشان داد كه پروتكل آموزشي درمان هيجان مدار نسبت به درمان پذيرش تعهد تاثير معنادار بيشتري بر افزايش شفقت خود در زنان داراي تعارض زناشويي داشته است (001/ P < 0) نتيجه گيري مطابق با يافته هاي پژوهش حاضر ، مي توان از بسته آموزش درمان هيجان مدار براي افزايش ميزان شفقت خود از طريق ابراز هيجانات ، توانايي همدلي با ديگران و انتقادپذيري در زنان داراي تعارض زناشويي بهره برد.

Introduction The aim of this study was to compare the effectiveness of emotional focused therapy and acceptance – commitment therapy on self-compassion couples with marital conflict. Methods Research method was quasi-experimental with pretest-posttest and follow-up test with a control group. The statistical population of the women was referring to Tayebad Behzisti counseling centers. The statistical sample included 39 women (13 women of EFT group, 13 women of ACT group and 13 women of control group) who were selected by available sampling method and randomly placed in three groups. For the experimental groups, EFT (during 9 sessions) and ACT (during 8 sessions) were performed and the control group did not receive any intervention. The research instruments included Barati & Sanai’s Marital Conflict Questionnaire, Neff’s Self-Compassion Questionnaire. For data analysis from the analysis of variance with repeated measures and Bonferroni post hoc test was used. Results Findings showed that the educational protocol of emotion-oriented therapy had a more significant effect than acceptance-commitment therapy on increasing their self-compassion in women with marital conflict (P <0.001). Conclusions According to the findings of the present study, emotion-oriented therapy package can be used to increase their compassion through expressing emotions, empathy with others and criticism in women with marital conflict.