مقايسه اثربخشي طرحواره درماني و زوج درماني هيجان مدار به صورت گروهي بر طرحواره هاي ناسازگار زوجين

Comparing the Effectiveness of Group Schema Therapy and Emotional Couple Therapy on Couples' Maladaptive Schemas

زمينه و هدف روابط زوجين همواره مي تواند به دلايل مختلف دستخوش مشكلاتي قرار گيرد. در پژوهش هاي مختلف، زمينه هاي متعددي را براي بروز اين مشكلات برشمرده اند كه كاركردهاي شناختي و هيجاني اثرگذار بر چارچوب ارتباط زوجين، از مهم ترين آنها مي باشند. هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي طرحواره درماني و زوج درماني هيجان مدار به صورت گروهي بر طرحواره هاي ناسازگار زوجين شهر مشهد بود. روش و مواد روش پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و مرحله پيگيري با گروه گواه بود. جامعه آماري مراجعه كنندگان به مراكز مشاوره شهر مشهد در سال 1396 بودند كه تعداد 24 زوج به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفي در گروه هاي آزمايش و گواه، هر گروه هشت زوج، جايگذاري شدند. ابزار به كار رفته در اين پژوهش، پرسشنامه طرحواره هاي Young بود كه در سه نوبت پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري اجرا شد. براي يكي از دو گروه آزمايش مداخله زوج درماني هيجان محور و براي گروه ديگر طرحواره درماني انجام شد و اعضاي گروه گواه هيچ گونه مداخله اي دريافت ننمودند. داده ها با استفاده از تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و نرم افزار SPSS-21 تجزيه و تجليل شدند. يافته ها در گروه زوج درماني هيجان محور، ميانگين (انحراف معيار) طرحواره هاي ناسازگار از (16/9) 140/2 در پيش آزمون به (8/6) 101/6 در پس آزمون و (8/3) 99/8 در مرحله پيگيري كاهش يافت (0/001>P). در گروه طرحواره درماني نيز ميانگين (انحراف معيار) طرحواره هاي ناسازگار از (17/1) 137/5 در پيش آزمون به (7/5) 95/0 در پس آزمون و (7/2) 94/9 در مرحله پيگيري كاهش يافت (0/001>P). ميزان اثربخشي طرحواره درماني بر كاهش طرحواره هاي ناسازگار بيشتر از زوج درماني هيجان مدار بود (0/05>P). نتيجه‌ گيري: مطالعه نشان داد هر دو مداخله طرحواره درماني و زوج درماني هيجان مدار باعث كاهش طرحواره هاي ناسازگار زوج ها شدند، اما اثربخشي طرحواره درماني بيشتر از زوج درماني هيجان محور بود.

Background and Objective: Couples' relationships could always face difficulties for various reasons. In various studies, several causes have been listed, the most important of which are the cognitive and emotional functions affecting couples' communication framework. The objective of the present study was to compare the effectiveness of schema therapy and emotion-oriented couple therapy as a group on maladaptive couple schemas in Mashhad. Materials and Methods: The present study was quasi-experimental with pre-test, post-test, follow-up design and a control group. Participants included 24 couples who were referred to counseling centers in Mashhad in 2018 and were selected by purposive sampling method and randomly placed in experimental and control groups, each group of eight couples. The instrument used in this study was the Young Schemas Questionnaire, which was administered in three rounds: pre-test, post-test, and follow-up. Emotion-based couple therapy intervention was performed for one of the two experimental groups, and schema therapy was performed for the other group. The members of the control group did not receive any intervention. Data were analyzed using repeated-measures analysis of variance via SPSS software version 21. Results: In the emotion-based couple therapy group, the mean (SD) of maladaptive schemas increased from 140.1 (16.9) in the pre-test to 101.6 (8.6) in the post-test and 99.8 (8.2) and decreased in the follow-up phase, (P<0.001). In the schema therapy group, the mean (SD) score of maladaptive schemas increased from 137.4 (17.1) in the pre-test to 94.9 (7.5) in the post-test and 94.9 (7.2) in the follow-up stage, P<0.001. The effectiveness of schema therapy on reducing maladaptive schemas was higher than emotion-focused couple therapy, P<0.05. Conclusion: The study showed that both schema therapy and emotion-oriented couple therapy interventions reduced the maladaptive schemas of couples, but the effectiveness of schema-therapy was more than emotion-based couple therapy.