پديد آورندگان :
پناهيان اميري، سمانه دانشگاه آزاد اسلامي واحد ساري - گروه روانشناسي , اكبر نتاج، كلثوم دانشگاه آزاد اسلامي واحد چالوس - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه پرستاري , فخري، محمدكاظم دانشگاه آزاد اسلامي واحد ساري - گروه روانشناسي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف
اختلال نافرماني مقابله جويانه يكي از اختلال هاي رفتاري است كه مهم ترين آن الگوي پايدار رفتار تكراري منفي گرايي، لجبازي، نافرماني و خصومت در برابر مظاهر قدرت است كه باعث اختلال قابل ملاحظه باليني در كنش وري تحصيلي، اجتماعي و شغلي فرد مي شود. هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي بازي‌درماني بر مشكلات برون‌سازي شده كودكان مبتلا به اختلال نافرماني مقابله‌جويانه بود.
روش و مواد
پژوهش حاضر از نوع طرح هاي كاربردي و نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون-پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي كودكان مبتلا به اختلال نافرماني مقابله‌جويانه شهر بابل در سال 1398 كه از بين آن ها 60 نفر به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه بازي‌درماني و گروه گواه، هر گروه 30 نفر گماشته شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه مشكلات رفتاري كودك در سه دوره زماني پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري به دست آمد. بازي درماني در ده جلسه و به مدت دو ساعت به صورت هفتگي براي گروه آزمايش اجرا شد. در راستاي تحليل استنباطي از روش تحليل كوواريانس تك متغيره استفاده شد كه با نرم افزار SPSS-22 به اجرا در آمد. سطح معناداري آزمون ها 0/05 در نظر گرفته شد.
يافته ها
ميانگين (انحراف معيار) سن در گروه آزمايش (1/8) 9/1 و گروه گواه برابر با (1/9) 9/8 سال بود. در گروه آزمايش ميانگين (انحراف معيار) مشكلات برون سازي شده از (2/5) 40/6 در پيش آزمون به (2/1) 24/6 در پس آزمون و (2/5) 25/6 در پيگيري كاهش يافت (0/001>P). اما در گروه گواه آزمايش ميانگين (انحراف معيار) مشكلات برون سازي شده از (1/9) 39/4 در پيش آزمون به (2/1) 39/3 در پس آزمون و (2) 39/4 در پيگيري رسيد كه تفاوتي نداشت. نتيجه‌گيري: مطالعه نشان داد كه بازي‌درماني موجب كاهش مشكلات برون‌سازي شده كودكان مبتلا به اختلال نافرماني مقابله‌جويانه شد و مي توان از اين درمان در جهت بهبود مشكلات روان شناختي كودكان مبتلا به اختلال نافرماني مقابله جويانه استفاده كرد.
چكيده لاتين :
Background and Objective: Oppositional defiant disorder is one of the behavioral disorders, the most significant manifestation of which is the sustained pattern of repetitive behavior of negativity, stubbornness, disobedience, and hostility to the manifestations of power, which causes significant clinical disruption in academic, social and occupational functioning. The aim of this study was to determine the effectiveness of play therapy on exogenous problems among children with oppositional defiant disorder. Materials and Methods: The present study was of applied and semi-experimental design with pretest-posttest and control group. The statistical population of this study included all children with oppositional defiant disorder in Babol in 2019, among whom 60 were selected purposefully and using random sampling method and categorized in two groups of play therapy and control group, each group received 30 people. Data were collected using child behavioral problems questionnaire in three periods of pre-test, post-test, and follow-up. Play therapy was performed in ten two-hour weekly sessions for the experimental group. Inferential analysis, univariate analysis of covariance was used via SPSS software version 22. The significance level of the tests was 0.05. Results: In the experimental group, the mean (SD) of externalizing problems decreased from 40.6 (2.5) in pre-test to 24.6 (2.1) in post-test, and 25.6 (2.5) in the follow-up (P<0.001). However, in the control group, the mean (SD) of externalizing problems increased from 39.4 (1.9) in pre-test to 39.3 (2.1) in post-test, and 39.4 (0.2) in follow-up, which was not significantly different. Conclusion: The study showed that play therapy reduced exogenous problems among children with oppositional defiant disorder. This treatment can be used to improve psychological problems in children with oppositional defiant disorder.
