راهكارهاي بهبود ترافيكي و طراحي هندسي ميدان‌ها

تقاطع‌ها گلوگاه اصلي ترافيك شهرها محسوب مي‌شوند و ميادين به دليل ويژگي‌هاي مثبتي كه از نظر ظرفيت، كارايي و ايمني دارند، به يكي از گزينه‌هاي محبوب مديريت ترافيك تقاطع‌ها تبديل‌ شده‌اند. مقايسه‌هاي انجام‌گرفته ميان تقاطع‌هاي كنترل‌شده و ميادين توسط محققان مختلف نشان مي‌دهد ميادين نسبت به تقاطع‌ها از تأخير كمتر و ايمني بيشتري برخوردار هستند كه اين عملكرد بستگي زيادي به طرح هندسي آنها دارد. ميادين قديمي به علت طراحي نامناسب ورودي‌ها، خروجي‌ها، عرض مسير گردشي، محل عبور عابر پياده و جزيره‌ مياني، با مشكلات ترافيكي و ايمني مواجه‌اند به طوري كه در ساعات اوج نزديك به قفل شدن هستند و در ساعات غير اوج از ايمني پاييني برخوردارند. در واقع با حضور حركات تداخلي، اختلاف سرعت زياد و زاويه نامناسب بين رويكرد ورودي و مسير گردشي، فقدان علائم و خط‌كشي‌هاي مناسب و عدم تأمين فواصل ديد انتخاب و توقف كافي عملكرد ميادين قديمي به دايره ترافيكي تبديل شده است. لذا در اين تحقيق سعي شده است با شناخت ويژگي‌هاي ميدان مدرن و تفاوت آن‌ها با ديگر دواير ترافيكي و همچنين مطالعه‌ پيشينه تحقيقات انجام‌گرفته بر روي ميادين شهرهاي مختلف ايران و ديگر كشورها، نقاط ضعف در طراحي و عملكرد آنها شناسايي و راهكارهايي جهت ترفيع آنها ارايه گردد.