تاثير مشاركت خانواده در درمان شناختي-رفتاري كودكان مبتلا به اختلال وسواس-جبري

مقدمه: اختلال وسواس-جبري يك بيماري رواني شديد و طولاني مدت است كه با رنج قابل ملاحظه و افت عملكرد همراه است. بر اين مبنا اين پژوهش با هدف بررسي تاثير درمان شناختيرفتاري خانواده محور بر علايم و عملكرد كودكان داراي اختلال وسواس-جبري انجام شد. مواد و روش ها: طرح پژوهش از نوع روش نيمه آزمايشي طرح تك موردي (تك آزمودني) بود. جامعه آماري اين پژوهش، كليه كودكان داراي اختلال وسواس-جبري در محدوده سني 7 تا 12 سال مراجعه كننده به مراكز مشاوره و كلينيك هاي روانپزشكي شهر اهواز در زمستان 1398 (مراحل پيگيري فروردين 1399) بودند. در صورت تائيد تشخيص اختلال وسواس جبري، با روش نمونه گيري در دسترس چهار كودك (و مادران شان) انتخاب و تحت مداخله درماني 12 جلسه اي شناختي رفتاري خانواده محور قرار گرفتند. در اين پژوهش از مقياس ه اي وسواس-جبري ييل براون كودك و تاثير اختلال وسواس -جبري كودك استفاده و براي تجزيه و تحليل داده ها، روش هاي ترسيم ديداري يا تحليل نمودار گرافيكي، شاخص تغيير پايا و درصد بهبودي بكار گرفته شد. يافته ها: نتايج به دست آمده نشان داد شاخص پايا در مرحله درمان و پيگيري براي علايم و عملكرد معني دار مي باشد (p 0.05). درصد بهبودي كلي نيز نشان داد اثربخشي درمان شناختيرفتاري خانواده محور بر علايم و عملكرد كودكان داراي اختلال وسواس-جبري بر اساس طبقه بندي بلانچارد براي چهار كودك در مرحله درمان و پيگيري، در طبقه درمان موفق قرار گرفت. بحث و نتيجه گيري: درمان شناختي-رفتاري خانواده-محور مي تواند بر علايم و عملكرد كودكان داراي اختلال وسواس جبري سودمند و كارآمد باشد.