تغييرات در سطوح سرمي ماركرهاي توموري CEA و CA19-9 بيماران مبتلا به سرطان كلوركتال در مراحل مختلف بيماري

مقدمه: سرطان كلوركتال يكي از شايع ترين سرطان‌هاي دستگاه گوارش در جهان است كه شيوع بالايي در افراد ميانسال دارد. هدف از اين مطالعه ارزيابي و مقايسه ي تغييرات در سطح سرمي CEA و CA199، به عنوان دو تومور ماركر مهم، در تشخيص مراحل مختلف سرطان كلوركتال بود. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع مطالعات علوم پايه بود، كه در آن 67 بيمار بستري مبتلا به سرطان كلوركتال مورد بررسي قرار گرفتند. در ابتدا نمونه‌هاي بافتي و نمونه‌هاي خون سياهرگي بيماران جمع آوري شد. سپس تومورماركرهاي CEA و CA199 به روش سنجش فلورسانس وابسته به آنزيم (ELFA)اندازه گيري شد و تغييرات سلولي با رنگ آميزي H E مطالعه شد. يافته ها: از 67 بيمار مبتلا، به ترتيب 57.6 % مرد و 43.3% زن بودند كه 59.7% آن‌ها ( 40 نفر) بالاي 61 سال سن داشتند. شايع ترين محل درگيري بافتي، ركتوم و سيگموئيد بود. در فاز حاد بيماري، تعداد گلبول‌هاي قرمز (0.0091=P) و سطح هموگلوبين (0.141=P) كاهش يافت، در حالي كه تعداد پلاكت‌ها بدون تغيير باقي ماند (0.212=P). همچنين مقادير لنفوسيت و نوتروفيل در ابتدا افزايش و سپس كاهش نشان دادند. يافته‌ها نشان داد كه ارتباط معناداري بين اين دو تومورماركر و سطوح بيماري وجود دارد. بحث و نتيجه گيري: نتايج ما نشان داد كه اگرچه اين ماركرهاي توموري، فاكتورهاي مناسبي براي تشخيص سرطان كلوركتال در مراحل اوليه ي اين بيماري نيستند، ولي از آنها مي‌توان به عنوان دو ماركر مهم براي تشخيص پيشرفت بيماري استفاده كرد.