پديدارشناسي معناي زندگي در انديشه هوسرل

ادموند هوسرل، فيلسوف سرشناس معاصر، با تكيه بر حيث التفاتي آگاهي، روش نوين پديدارشناسي استعلايي را در فلسفه غرب مطرح كرد. طبق اين روش، بر خلاف تجربه‌باوران، حقيقت نه ريشه در تجربه‌هاي حسي از جهان فيزيكي دارد، نه از عناصر متافيزيكي برمي‌خيزد، بلكه امري است كه پيشاروي آگاهي قرار گرفته و متعلَّق آن به حساب مي‌آيد. در اين فرايند، جهان فيزيكي به تعليق درمي‌آيد و آنچه باقي مي‌ماند آگاهي و تجربۀ التفاتي و ايدئال از ذات اشياء است. از اين رو، جهان آن گونه كه بر آگاهي پديدار مي‌شود معيار حقيقت خواهد بود. از نظر او، تنها راه تبديل شدن فلسفه به علمي متقن و به تبع آن رهايي از بحران جهان معاصر و دست‌يابي به عالم زندگيِ مطلوب به‌كارگيري روش پديدارشناسي استعلايي است. هوسرل پرسش از معناي زندگي را به شكل مستقيم مورد بررسي قرار نداده، اما چشم‌انداز نويني را براي عالم زندگي تصوير كرده است. طبق اين نگرش نوين، كه در پژوهش حاضر تحليل خواهد شد، زندگي آن گونه كه بر ما پديدار شده و شهود بي‌واسطه از آن داريم، حقيقتي استعلايي است كه بر بستر عقلانيت مي‌تواند افق نويني را برايمان بگشايد.