بررسي تاثير نانو ذرات اكسيدروي و بتاگلوكان بر ويژگي هاي شيميايي و ميكروبي فيلم زيست تخريب پذير ژلاتين در طي نگهداري فيله مرغ

با توجه به آثار نامطلوب بسته بندي هاي بر پايه پليمرهاي نفتي، امروزه مواد بسته‌بندي زيست‌تخريب‌پذير (بيوپليمرها) بيشتر مورد توجه مطالعات و صنايع مرتبط قرار گرفته است. البته در مقايسه با بسته بندي هاي رايج، اين نوع از بسته بندي هاي جديد داراي نقاط ضعفي هستند كه البته تا حدي با استفاده از روش تهيه كامپوزيت و بويژه استفاده از فناوري نانو تاحدي مرتفع شده است. از جمله رويكرد هاي جديد در اين زمينه، گنجاندن نانوذرات فلزات و اكسيد آن ها جهت بهبود خصوصيات فيلم‌هاي بسته‌بندي مورد استفاده مي باشد. از اينرو، در مطالعه حاضر، تاثير افزودن نانو ذرات اكسيدروي (0، 2.5 و 5 %) و بتاگلوكان (0، 10 و 20%) بر ويژگي هاي شيميايي و ميكروبي فيلم زيست تخريب پذير ژلاتين در طي نگهداري فيله مرغ مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه تمامي فيلم ها نسبت به نمونه شاهد، افزايش بازدارندگي هم نسبت به جذب رطوبت و هم نسبت به نفوذپذيري به بخار آب داشته است كه اين امر نويدبخش قابليت بهبود فيلم هاي زيست تخريب پذير با استفاده از بتاگلوكان و نانوذرات اكسيد روي مي باشد. همچنين، با توجه به نتايج آزمون هاي انجام شده مي توان گفت كه فيلم‌هاي حاوي نانوذرات اكسيدروي خاصيت ضدميكروبي داشته بطوريكه فيلم حاوي بالاترين سطح نانوذرات (5%)، بيشترين خاصيت ضدميكروبي را نسبت به ساير نمونه ها در برابر هر چهار گونه ميكروارگانيسم شاخص مورد مطالعه نشان داد از اينرو با توجه به نتايج به‌دست آمده از آزمايش‌هاي انجام شده، فيلم نانوبيوكامپوزيت با 5 % درصد نانو اكسيدروي و 20 % بتاگلوكان، به عنوان مناسب ترين فيلم، جهت بسته‌بندي فيله مرغ معرفي مي گردد.