كاركرد عنصر «زمان» در نمايش نامه‌ پدر نوشته فلوريان زلر، بر اساس زمانمندي در نظريۀ روايت‌شناسي ژرار ژنت

نظريۀ روايت يا روايت‌شناسي در سال‌هاي اخير با رشد و توسعۀ سريع و چشمگيري همراه بوده است. دانش روايت‌شناسي به رهبري ساختارگرايان تدوين شد و هدف آن شناسايي چيزهايي است كه وجه مشترك همۀ روايت‌ها و فقط روايت‌ها هستند. نخستين بار در سال 1969 م، تودوروف واژۀ «روايت» را پيشنهاد كرد و در دهه‌هاي گذشته به موضوع مهم بحث و بررسي در تقريباً تمام رشته‌ها، از هنرهاي زيبا و علوم ‌طبيعي و اجتماعي تا مطالعۀ ارتباط و رسانه، تبديل شده است. در اين مقاله، زمان در نمايش‌نامۀ پدر، اثر فلوريان زلر، براساس عناصر زمانمندي در نظريۀ روايت‌شناسي ژرار ژنت مطالعه شده است. با اين فرضيه كه بازي زماني صورت‌گرفته در نمايش‌نامۀ ‌مذكور بستر مناسبي براي طرح عناصر زمانمندي در نظريۀ روايت‌شناسي ژنت فراهم مي‌كند، ابتدا عناصر زمانمندي در روايت‌شناسي ژنت به‌عنوان چارچوب اصلي پژوهش بررسي شد و سپس به چگونگي تجلي زمان و استفاده از تكنيكهاي برهم ‌زدن زماني و بررسي تداوم و بسامد در اثر مذكور پرداخته شد و در آخر تأثير عناصر زمانمندي (نظم، تداوم و بسامد) بر يكديگر و بر ساير عناصر متون نمايشي (براي مثال ديالوگ‌نويسي و شخصيت‌پردازي) نشان داده شد. اهميت اين پژوهش در آن است كه شناخت روايت‌شناسي ژنت ما را ياري مي‌كند تا بتوانيم از يك سو به تحليل جامع‌تر آثار نگاشته‌شده، ازجمله آثار زلر، دست‌ يابيم و از سوي ديگر به‌هنگام نگارش و خلق اثر، روشهاي نويني را در شخصيت‌پردازي و ديالوگ‌نويسي و ساير عناصر درام به‌كار گيريم. اين پژوهش به‌روش توصيفي ـ تحليلي صورت گرفته و در آن از منابع اسنادي ـ كتابخانه‌اي و پايگاه‌هاي معتبر اينترنتي استفاده شده است.