مقايسه تأثير آموزش ترياژ حوادث پرتويي به روش شبيه‌سازي مانوري و كارگاهي بر ميزان خطاي ترياژ پرتويي در امدادگران نظامي

مقدمه: حوادث هسته‌اي راديواكتيو چالش‌هاي فراواني براي سيستم‌هاي سلامت دارند؛ لذا آموزش ترياژ پيش‌بيمارستاني اهميت ويژه‌اي دارد. مشخص نيست شبيه‌سازي مانوري با ايجاد بازخوردهاي بيشتر نسبت به آموزش كارگاهي تا چه ميزان اثربخش است. اين مطالعه با هدف مقايسه تأثير آموزش ترياژ پرتويي با روش شبيه‌سازي مانوري و كارگاهي بر خطاي ترياژ  پرتويي امدادگران نظامي انجام شد.مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع نيمه‌تجربي با پس‌آزمون و پيش‌آزمون است كه روي 30 نفر از امدادگران پادگان‌هاي مشهد در تير ماه 1399 انجام شد. نمونه‌گيري تصادفي از دو مركز انجام شد و شركت‌كنندگان به دو گروه مداخله (شبيه‌سازي مانوري) و كنترل (كارگاه) تقسيم شدند. ابزار اصلي پرسش‌نامه پژوهشگرساخته بررسي مهارت ترياژ  پرتويي و چك‌‌ليست آسكي بود كه روايي و پايايي آن تأييد شد. ابتدا پيش‌آزمون انجام شد. دو هفتـه پس از مداخله، پس‌آزمون به‌ صورت آسكي برگزار شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي و نرم‌افزار SPSS نسخه 20 تجزيه‌ و تحليل شدند.يافته‌ها: ميانگين سني شركت‌كنندگان 22 سال بود و 46 درصد از آن‌ها مدرك ديپلم داشتند. در پيش‌آزمون مهارت ترياژ پرتويي گروه‌ها همگن بود. در پس‌آزمون تفاوت نمره ترياژ صحيح دو گروه معني‌دار بود. در پس‌آزمون خطاي ترياژ گروه مداخله 3/36 + 10/7 و گروه كنترل5/64 + 38/7 درصد بود. تفاوت نمره‌ ترياژ سنگين و ترياژ سبك گروه مداخله و گروه كنترل نيز معني‌دار بود.نتيجه‌گيري: خطاي ترياژ سبك در روش آموزشي كارگاهي به‌طور قابل توجهي بيشتر از روش آموزشي شبيه‌سازي مانوري است. ازاين‌رو به‌عنوان روش منتخب در آموزش ترياژ  پرتويي توصيه نمي‌شود.