تأثير سطوح مختلف شوري آب بر محتوي خاكستر، غلظت عناصر و زيست توده ساليكورنيا (.Salicornia bigelovii Torr)

ساليكورنيا (Salicornia bigelovii Torr.) به‌دليل تحمل زياد به آب‌هاي بسيار شور و داشتن ارزش اقتصادي در توليد علوفه، دانه روغني و مصرف تازه خوري به‌عنوان يك گياه اميدبخش مطرح بوده است. به منظور مطالعه واكنش اين گونه به تيمارهاي مختلف شوري آب، آزمايشي در قالب طرح كاملاً تصادفي و با 4 تكرار در مركز ملي تحقيقات شوري انجام شد. تيمارهاي آب شور شامل 2، 5، 8، 11، 14 و 17 دسي‌زيمنس برمتر بود، كه با استفاده از رقيق نمودن آب درياي خليج‌فارس تهيه شد. نتايج نشان داد كه شوري تا 8 دسي‌زيمنس بر متر مقادير وزن‌تر و خشك را افزايش داد، ولي افزايش شوري با كاهش وزن‌تر و خشك همراه بود. ميزان كاهش وزن ‌تر در تيمارهاي 2، 5، 11، 14 و 17 دسي‌زيمنس برمتر در مقايسه با تيمار 8 دسي‌زيمنس بر متر به‌ترتيب 26.9، 9.5، 12.0، 20.0 و 35.8 درصد بود. اين ميزان كاهش در مورد وزن وزن خشك به‌ترتيب 23.4، 20.7، 27.4، 38.9 و 41.7 درصد بود. با افزايش ميزان شوري آب، محتوي خاكستر شاخساره گياه روند صعودي و معني‌داري داشت. كمترين و بيش‌ترين ميزان خاكستر شاخساره به‌ترتيب در شوري 2 و 17 دسي‌زيمنس برمتر و به مقدار 24.8 و 41.3 درصد بود. با افزايش ميزان شوري آب، غلظت كلر و سديم در شاخساره گياه افزايش و غلظت عناصر كلسيم و پتاسيم كاهش يافت. بر اساس نتايج اين آزمايش، تحمل به شوري در ساليكورنيا با تجمع نمك در بافت گياه و از طريق تنظيم اسمزي انجام مي‎شود. قابليت تجمع عناصر، ضمن اينكه توان گياه‌پالايي ساليكورنيا را تقويت مي‌نمايد، ولي افزايش درصد خاكستر بر ارزش علوفه‌اي گياه تأثير منفي داشته و لذا تعيين ارزش تغذيه‌اي ساليكورنيا و آناليز خوراك آن در حضور دام نياز به بررسي بيشتر دارد.