اثر پيش تيمار بذر با هيوميك اسيد و روي بر برخي صفات مورفوفيزيولوژيك گياهچه ذرت (.Zea mays L) تحت شرايط شور

هدف از انجام اين پژوهش بررسي تأثير پيش‌تيمار بذر ذرت با هيوميك اسيد و عنصر روي بر برخي صفات مورفوفيزيولوژيك گياهچه ذرت تحت تنش‌شوري خاك بود. بدين منظور آزمايشي به صورت كرت‌هاي خردشده در قالب بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در گلخانه اجرا شد. تيمارهاي آزمايش شامل شوري خاك (خاك غيرشور و شور به‌ترتيب با هدايت الكتريكي 2.2 و 8 دسي‌‌زيمنس ‌بر ‌متر) به عنوان فاكتور اصلي و پيش‌تيمار بذر در 4 سطح (شامل محلول‌هاي 250 ميلي‌گرم برليتر هيوميك اسيد [HA]، 4 ميلي‌مولار سولفات روي [Zn]، محلول 250 ميلي‌گرم بر‌ليتر هيوميك اسيد+4 ميلي‌مولار سولفات روي [HA+Zn] و عدم پيش‌تيمار بذر به عنوان شاهد [Co]) به عنوان فاكتور فرعي بودند. بعد از عمل آغشته‌سازي بذرها با تيمارهاي مورد‌نظر، بذور در خاك‌ها كشت شدند و پس از گذشت شش هفته، كليه گياهچه‌ها به‌صورت تخريبي برداشت و برخي صفات مورفوفيزيولوژيك آنها اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد كه شوري باعث كاهش معني‌دار طول و وزن خشك اندام‌هوايي و ريشه، ‌سطح‌برگ، كلروفيل a، b و افزايش مقدار آنزيم‌هاي كاتالاز و سوپراكسيدديسموتاز و مقدار پرولين در گياهچه‌ذرت شد اما پيش‌تيمار بذور با هيوميك اسيد و روي باعث افزايش معني‌دار اين صفات شد. در بين تيمارهاي مورد بررسي، تيمار HA+Zn بيشترين تأثير را در بهبود شاخص‌هاي رشد گياهچه ذرت در هر دو خاك شور و غير‌شور داشت. بيشترين ميزان فعاليت آنزيم‌هاي كاتالاز و سوپراكسيدديسموتاز و نيز مقدار پرولين در شرايط تنش‌شوري و استفاده از تيمار [HA+Zn] نسبت به ساير تيمارها مشاهده شد و همچنين تأثير پيش‌تيمار بذور با هيوميك اسيد نيز بيشتر از تأثير پيش‌تيمار بذور با استفاده از سولفات روي بود.