نقش و كاركرد ديوان سالاري آل‌اينجو (725ـ754ق) در شكوفايي فرهنگي و هنري فارس

ديوان سالاري آل‌اينجو، از حيث رويكردهاي فرهنگي و هنري، در زمينه‌هاي تذهيب، كتاب آرايي، نگارگري و معماري و نيز ظهور شاعراني چون حافظ شيرازي، عبيد زاكاني و خواجوي كرماني دوره‌اي پرتحرك و درخشان را در تاريخ هنر و ادب ايران پديد آورده است. ايجاد بستر هاي مساعد براي آفرينش آثار فرهنگي و هنري، بي ترديد از مواضع و اقدامات ديواني اين سلسله و كنشگران آن جدا نبوده است. اين جستار با روشي توصيفي ـ تحليلي كاركرد ديوان‌سالاري آل‌اينجو در شكوفايي فرهنگي و هنري و همچنين عوامل مؤثر بر اثربخشي و نقش آفريني آن را در كانون توجه خود قرار داده است. يافته‌ها بيانگر آن است كه كارآمدي مؤثر تشكيلات ديواني اين دوره و اقدامات و مساعي آن در برپايي امنيت، رونق تجارت و رفاه اجتماعي و همچنين حضور و نقش آفريني وزيران، حاكمان و عناصر ديواني خبره و هنرنواز، در شكوفايي هنري اين دوره تأثير بسزايي داشته است. افزون بر آن، نشان مي دهد كه خوشنامي، تجارب و خاستگاه ديواني آل‌اينجو، معاشرت و هم گرايي آنان با خاندان‌ها و عناصر ديواني و همچنين تساهل و تسامح، سخاوت، عدالت و ايران گرايي شاه ابواسحاق اينجو و نزديكانش، در كنار استمرار خاندان ديوان سالار در شيراز قرن هشتم هجري، عوامل مهمي در نقش آفريني ديوانيان و استعانت از توانمندي هاي تشكيلاتي آنان در حوزۀ حكومت‌داري به‌ويژه امور فرهنگي و هنري بوده  است.