تعيين خطرپذيري قابل قبول با ملاحظه خسارت غير مستقيم قابل قبول ناشي از حادثه زلزله در شريان حياتي (حمل ونقل جاده اي)

ارزيابي خسارت يكي از مراحل اصلي تعيين ميزان خطرپذيري شبكه حمل ونقل جاده اي در برابر حوادث غيرمترقبه نظير زلزله است. بر اساس ميزان افزايش خسارات موجود راهكار كاهش خسارت ارائه مي گردد. هر اندازه مقياس مناسبي از ميزان خسارت ارائه گردد، هزينه بهسازي متناسب مي گردد. تعيين مقدار كمتر از ميزان قابل قبول باعث افزايش خسارات آتي و تعيين مقدار بيشتر از نياز گرچه ايمني را افزايش داده ليكن هزينه را بالا مي برد.در اين تحقيق بر اساس ميزان خسارات محتمل يك راه و ابنيه موجود در آن دراثر زلزله و خطرات ثانويه آن بر حسب ميزان زمان بازيابي اوليه و زمان بازيابي نهايي مبناي محاسبه ميزان خسارت غير مستقيم قابل قبول قرار گرفت. شدت زلزله در سه رده شديد، متوسط و خفيف در نظر گرفته شده است و ميزان عملكرد راه در چهار رده آزادراه، بزرگراه، راه اصلي و فرعي منظور شده است. در اين راستا بر اساس دو معيار اثرات اجتماعي و اقتصادي كه شامل اخذ نظرات متخصصين و مسئولين به همراه بررسي ميزان خسارت وارده بر شبكه حمل ونقل در حوادث قبلي، روشي جهت محاسبه خسارات غيرمستقيم قابل قبول ارائه مي گردد و با پياده سازي روش در 16 مورد انواع راه، اعتبار سنجي لازم به عمل آمد. نتايج نشان داد از ميان پارامترهاي تاثيرگذار توپوگرافي مسير، ميزان ترافيك عبوري، اهميت راه ،وجود ابنيه مهم، فصل سانحه،اهميت شهرهاي مبدا و مقصد، وجود مراكز صنعتي مهم در مسير،ترانزيت بودن مسير راه،وجود مسير جايگزين،وجود تجهيزات ويژه در راهدار خانه براي مديريت بحران،افزايش زمان سفر محور (ساعت) در زمان بازيابي اوليه،افزايش طول مسير (كيلومتر) در زمان بازيابي نهايي بر ميزان خسارت غير مستقيم قابل قبول تاثيرگذار بوده كه از اين ميان وضعيت توپوگرافي و مسير جايگزين بيشترين تاثير را دارا مي باشد.