عوامل مؤثر بر انتخاب پياده‌روي در سفرهاي اختياري، مطالعه ناهمگوني مسافت سفر

پياده‌روي از جمله شيوه‌هاي فعال حمل‌و‌نقل شهري است كه در دهه‌هاي اخير به دليل افزايش استفاده از وسايل نقليه موتوري و مالكيت خودروي شخصي در كشورهاي درحال‌توسعه، سهم كمي از شيوه‌هاي انتخابي سفر را به خود اختصاص داده است. شكاف‌هاي موجود در ادبيات همچون عدم توجه كافي به شيوه‌هاي سفر فعال در كشورهاي درحال‌توسعه، تمركز بر رفتار سفر گروه خاصي از افراد (همچون دانش‌آموزان، سالمندان و غيره) و همچنين توجه كم به ناهمگوني موجود در رفتار سفر پياده افراد با توجه به مسافت سفر و سن، نويسندگان را بر آن داشت تا به‌منظور شناسايي عوامل محيط مصنوع و فردي مؤثر بر انتخاب شيوه پياده‌روي و همچنين بررسي ناهمگوني افراد به مسافت پياده‌روي در سفرهاي اختياري، از داده‌ها و اطلاعات ماتريس مبدامقصد سفر ساكنين شهر قزوين به خصوص داده‌هاي 4463 مشاهده مبدامقصد سفرهاي پياده اختياري استفاده كنند. نتايج پرداخت مدل لوجيت دوتايي حاكي از ترجيحات متفاوت افراد با سن‌هاي متفاوت نسبت به مسافت سفر در سفرهاي اختياري است. همچنين زنان تمايل بيشتري در انتخاب پياده‌روي در سفر اختياري دارند. افزايش بعد خانوار باعث افزايش و داشتن گواهينامه رانندگي موجب كاهش مطلوبيت انتخاب شيوه پياده‌روي در سفرهاي افراد مي‌شود. همچنين از نتايج جالب اين پژوهش مي‌توان به تمايل بيشتر افراد براي انتخاب شيوه پياده‌روي با افزايش سن آن‌ها اشاره كرد. همچنين واكاوي ناهمگوني افراد از منظر سن در مسافت‌هاي گوناگون سفر بيانگر آن است افراد بين 24-15 سال در سفرهاي اختياري با مسافت 0.75-0.5 مايل، تمايل كمتري نسبت به ديگر گروه‌هاي سني براي انجام سفر پياده خواهند داشت. همچنين در انتخاب شيوه پياده‌روي براي سفرهاي با مسافت 1-0.75 مايل، افراد مسن نسبت به ديگر گروه‌هاي سني تمايل بيشتري دارند. نتايج اين پژوهش مي‌تواند مورداستفاده تصميم گيران حمل‌و‌نقل و مديريت شهري به‌منظور شناسايي عوامل مؤثر بر انتخاب شيوه پياده‌روي به‌منظور محقق كردن هرچه بيشتر شاخص‌هاي حمل‌و‌نقل پايدار و شهر انسان‌محور باشد.