ارائه مدل تركيبي به منظور پيش‌بيني تصادفات شهري بر اساس پارامترهاي ساختار مكاني شبكه معابر (رويكرد مطالعه موردي)

امروزه ايمني جاده‌اي يكي از دغدغه‌هاي بزرگ مهندسان ترافيك است، زيرا تصادفات اثرات زيادي روي زندگي مردم داشته‌اند. بنابراين پيش‌بيني قطعات حادثه‌خيز شبكه معابر جهت جلوگيري از وقوع تصادفات آتي و بهبود ايمني ترافيك بسيار حائز اهميت است. يكي از مهم‌ترين عواملي كه باعث بروز تصادفات مي‌شود، ساختار مكاني شبكه معابر است. ساختار مكاني شبكه معابر مرتبط با آرايش و چيدمان اجزاي شبكه معابر است كه به عنوان يك قيد مكاني بر جريانات شهري بسيار تأثيرگذار است. نوآوري تحقيق حاضر ارائه يك رويكرد تركيبي جديد جهت تعيين پارامترهاي ساختار مكاني مؤثر در پيش‌بيني قطعات حادثه‌خيز (منطقه سه شهر تهران) است. در اين راستا از تركيب رگرسيون وزن‌دار مكاني (كرنل‌هاي نمايي و مربع دوگانه) و الگوريتم بهينه‌سازي ازدحام ذرات گسسته استفاده گرديد. روش تركيبي پيشنهادي مناسب براي مسائل رگرسيون مكاني است، زيرا اين روش با دو خواص منحصر به فرد داده‌هاي مكاني يعني خودهمبستگي مكاني و ناايستايي مكاني سازگار است. بهترين مقدار تابع برازش (1-R^2) براي كرنل‌هاي نمايي و مربع دوگانه به ترتيب 0.064 و 0.003 به دست آمد. هم‌چنين مشخص شد كه پارامترهاي ساختار مكاني تأثير قابل توجهي بر پيش‌بيني قطعات حادثه‌خيز در منطقه موردمطالعه دارند.