الگوي مديريت انتظامي پيشگيري كيفري از جرم

مقدمه: پيشگيري كيفري مبتني بر آثار حاصل از اجراي كيفر است. هرچند از ديدگاه برخي نظريه‌پردازان، مجازات بعد از وقوع جرم، پيشگيري محسوب نمي‌شود، ولي نمي‌توان به‌طوركلي منكر پيامدهاي پيشگيرانه آن به‌صورت خاص و عام بود؛ بنابراين پژوهش حاضر باهدف شناخت الگوي بهينه مديريت انتظامي در پيشگيري كيفري از جرم انجام شد.روش: اين تحقيق ازنظر هدف، كاربردي است و ازنظر روش تحقيق، توصيفي تحليلي است. جامعه آماري در بخش كيفي بر اساس اشباع نظري، 15 نفر از خبرگان انتظامي هستند و در بخش كمي، همه مديران ستادي و اجرايي پليس پيشگيري تهران بزرگ به تعداد 120 نفر هستند. حجم نمونه در بخش كمي به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انجام شد و بر اساس جدول مورگان (92 نفر) به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، مصاحبه و پرسشنامه است. براي تحليل داده‌ها، از آزمون‌هاي كفايت اندازه نمونه، تحليل عاملي و آزمون تي زوجي استفاده شد.يافته‌ها: با توجه به يافته‌هاي تحقيق، تعداد 17 شاخص در مديريت انتظامي در پيشگيري كيفري از جرم شناسايي شد. از مجموع اقدامات انتظامي در بعد پيشگيري كيفري، مؤلفه كيفي‌سازي اقدامات، رتبه اول؛ مؤلفه اقدامات اطلاعاتي امنيتي، رتبه دوم و مؤلفه اقدامات ساختاري، رتبه سوم را به دست آورد.نتيجه‌گيري: پليس براي بهبود وضعيت اقدامات پيشگيري كيفري از جرم و كاهش هزينه‌هاي جرم لازم است برنامه‌هاي كاربردي و عملي براي ارتقاء سطح كيفي شاخص‌هاي شناسايي‌شده انجام دهد.