پيش‌بيني تأثير تغيير اقليم بر دماي حداقل و حداكثر شهر سنندج

به‌طور گسترده‌اي از مدل‌هاي گردش عمومي جوّ (GCM) براي ارزيابي تأثيرات تغيير اقليم در مقياس جهاني استفاده مي‌شود، اما اين مدل‌ها دقت كافي را براي ارزيابي تغييرات اقليمي در مقياس محلي و منطقه‌اي ندارند. در اين مطالعه خروجي مدل CanESM2 با استفاده از مدل آماري SDSM در منطقه مورد مطالعه به‌وسيله داده‌هاي ايستگاه سينوپتيك سنندج كه داراي آمار بلند مدت است، ريزمقياس شدند. سپس با در نظر گرفتن سناريوهاي انتشار RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 براي دوره‌هاي آتي 2025-2050 و 2051-2075 تأثير تغيير اقليم بر دماي شهر سنندج مورد ارزيابي قرار گرفت. دماي حداقل و حداكثر روزانه براي دوره پايه 1979-2005  به‌عنوان ورودي مدل در نظر گرفته شد. نتايج خروجي مدل SDSM نشان مي‌دهد كه ميانگين دماي حداقل ماهانه وقتي كه زير صفر است براي دوره‌هاي 2025-2050 و 2051-2075 و تحت هر سه سناريو كاهش پيدا مي‌كند و زماني كه ميانگين دماي هواي حداقل بيش تر از صفر است براي هر دو دوره آتي و تحت هر سه سناريو افرايش پيدا مي‌كند. ميانگين دماي حداكثر براي دوره‌هاي آتي 2025-2050 و 2051-2075 و تحت هر سه سناريو RCP2.6، RCP4.5، RCP8.5 افزايش پيدا مي‌كند و اين افزايش بيش تر مربوط به ماه‌هاي گرم سال است. با توجه به نتايج به‌دست آمده شهر سنندج در آينده روز‌هاي گرم تر و شب‌هاي سردتري خواهد داشت.