اثربخشي آموزش سازگاري زناشويي بر عدم تحمل پريشاني، دشواري تنظيم هيجان و تعارض زناشويي زوجين مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره

مقدمه: عدم تحمل پريشاني، مشكلات در تنظيم هيجان و تعارضات زناشويي از عواملي هستند كه مي‌توانند بر‌ روي كيفيت زندگي زوجين تأثير بگذارند. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش سازگاري زناشويي بر عدم تحمل پريشاني، دشواري تنظيم هيجان و تعارض زناشويي زوجين بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با گروه كنترل و آزمايش بود كه از بين زوجين مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره در سال‌هاي ۱۳۹۹-۱۳۹۸ تعداد ۳۰ زوج (۶۰ نفر) به صورت تصادفي انتخاب و در دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند. سپس آموزش سازگاري زناشويي بر روي گروه آزمايش در طول ۸ جلسه آموزش داده شد و گروه كنترل هيچ مداخله‌اي را دريافت نكردند. در اين پژوهش از پرسشنامه‌هاي تحمل پريشاني سيمونز و گاهر، دشواري تنظيم هيجان ‌گروتز و روئمر و تعارضات زناشويي ثنايي و براتي استفاده گرديد و داده‌هاي بدست آمده به شيوه تحليل كوواريانس با نرم‌افزارSPSS نسخه ۲۲ تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان از اثربخش بودن آموزش سازگاري زناشويي بر كاهش عدم تحمل پريشاني (۱۴۲/۷۶=fو ۰/۰۱ P)، ميزان دشواري تنظيم هيجان (۱۴۶/۹۴=fو ۰/۰۱ P) و تعارضات زناشويي (۴۲۶/۲۱=fو ۰/۰۱ P) داشت؛ به عبارت ديگر عدم تحمل پريشاني، دشواري تنظيم هيجان و تعارضات زناشويي در زوجيني كه برنامه آموزشي سازگاري زناشويي را دريافت كرده بودند در مقايسه با گروه كنترل كه هيچ‌ مداخله‌اي را دريافت نكرده بودند به طور معني داري كاهش يافته است. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه اثر آموزش سازگاري زناشويي مي‌تواند به عنوان مداخله‌اي مؤثر در مراكز مشاوره در مورد زوجيني كه از مشكلات ارتباطي رنج مي‌برند مورد استفاده قرار گيرد.