شناسايي مؤلفه هاي حكمراني خوب در نظام آموزش عالي ايران

از ديدگاه بسياري از صاحب‌نظران نظام فعلي آموزش عالي ايران پاسخگوي خيل عظيم مطالبات و خواسته‌هاي ذينفعان خود نبوده و در ساختار حكمراني خويش داراي نقاط ضعف و خلأهاي بسياري است. لذا نياز به طراحي يك الگوي حكمراني خوب، احساس مي‌شود. حكمراني خوب يك فاكتور اساسي در رشد كيفيت نظام آموزش عالي است. بنابراين اين پژوهش با هدف شناسايي و تدوين مؤلفه‌هاي بومي حكمراني خوب در نظام آموزش عالي ايران انجام شد. تحقيق حاضر يك پژوهش بنيادي از نوع توصيفي اكتشافي است. روش گردآوري داده‌ها در اين پژوهش مصاحبه نيمه ساختارمند با 23 نفر از صاحب‌نظران و اساتيد حوزه آموزش عالي با معيار اشباع نظري بود. داده‌هاي حاصل از اين پژوهش از طريق تحليل محتواي كيفي و با كمك نرم‌افزار مكس كيودا مورد تحليل قرار گرفت. به‌منظور سنجش روايي تحقيق از نظرات و رهنمودهاي گروهي از خبرگان و انتخاب مؤلفه‌ها با استفاده از مطالعه مباني نظري استفاده شد. همچنين براي بررسي پايايي پژوهش از روش هولستي بهره گرفته شد. بر اساس نتايج 30 كد/مفهوم مختلف براي حكمراني خوب در نظام آموزش عالي ايران از نظر صاحب‌نظران مصاحبه شده به دست آمد كه در قالب سه مؤلفه اصلي مسئوليت‌پذيري مدني و توسعه پايدار، ارزيابي مستمر و اثربخش (عملكرد دانشگاه، امور مالي و انتصابات دانشگاهي) و مديريت و رهبري خوب جاي گرفتند. ‌