نشاط و راهبردهاي جاري سازي آن در دانشگاه ها

مطالعه حاضر با هدف شناسايي پديده ي نشاط دانشگاهي و راهبردهاي جاري سازي آن در دانشگاه ها،‌ انجام گرفته است. ميدان مطالعه خبرگان دانشگاهي در حوزه علوم تربيتي، مديريت آموزشي و روانشناسي سازماني بودند كه به روش نمونه گيري هدفمند و رويكرد نظري بيست نفر از آنها انتخاب شدند. روش جمع آوري و تحليل داده ها به ترتيب شامل مصاحبه نيمه ساختارمند و كدگذاري داده بنياد سه مرحله اي بوده است. ضريب توافق اعتماد و اعتبارسنجي يافته ها نيز 0.66 بدست آمد كه گوياي قابليت پايايي در دستاوردهاي اين پژوهش است.بر مبناي يافته هاي اين تحقيق نشاط در جامعه ي دانشگاهي، حالتي ازمثبت نگري، رضايت و انعطاف پذيري فكري است؛ كه به فعاليت و صَرف انرژيي مضاعف آموزشي، پژوهشي، اجرايي و همچنين مشاركتي داوطلبانه در تحقق اهداف فردي و سازماني مي انجامد و از آنجايي كه پويايي نماد بيروني اين نشاط است، نشاط دانشگاهي تداعي كننده حركت و تحولي متداوم در سبك زندگي دانشگاهي است. راهبردهايي از قبيل: مديريت دانايي اعضا مبتني بر مدل دانشگاه سازماني، تواناسازي روان شناختي ، طراحي معماري ساختار بالندگي سازماني به صورت تركيبي و همچنين نام آشنا نمودن توانمندي هاي دانشگاهيان منطبق با مسئوليت اجتماعي آن ها، از جمله عوامل سازماني زمينه ساز در بانشاطي دانشگاهيان بودند كه در اين تحقيق مورد شناسايي و تبيين قرار گرفتند.