كاربرد فناوري واقعيت افزوده در راهبردهاي ارتباطي ايران

واقعيت افزوده، تماشاي يك پديده واقعي است كه به آن اطلاعات ديداري، شنيداري و ويدئويي رايانه‌اي و يا اطلاعات برخاسته از جي پي اس، افزوده شده است. فناوري واقعيت افزوده يكي از تحولات چشمگيري است كه اگرچه منشا فني و فناورانه دارد اما بسياري از ساحت‌هاي اجتماعي را تحت تأثير خود قرارداده است. حوزه ارتباطات يكي از عرصه‌هايي است كه متأثر از كاربرد اين فناوري متحول شده است. با توجه به اين موضوع پرسش اصلي اين مقاله اين است كه فناوري واقعيت افزوده چه تأثير در شكل‌دهي به آينده راهبردهاي ارتباطي ايران دارد؟ محقق با روش‌ پژوهش پيمايشي ديدگاه هاي جامعه آماري تحقيق را كه 240 نفر از كارشناسان فناوري ارتباطات و اطلاعات كه در حوزه واقعيت افزوده مشغول به كار هستند مورد سنجش قرارداد و به اين نتيجه رسيد كه مهم‌ترين كاربرد فناوري واقعيت افزوده در راهبردهاي ارتباطي ايران فعاليت رسانه‌اي است و بيش‌ترين نفوذ اين فناوري در حوزه سرگرمي و تفريح است. يافته اصلي اين مقاله آن است كه مهم‌ترين مانع به‌كارگيري و توسعه فناوري واقعيت افزوده در راهبردهاي ارتباطي ايران، فقدان شناخت و اجماع نظر درباره اين فناوري در كشور است. و براي كاربردي شدن و تسهيل استفاده از اين فناوري دستگاه‌هاي اجرايي ذي‌ربط بايد برنامه مدار و با نگاه راهبردي و آينده‌نگر وضعيت‌هاي پيش رو را به شكل مستمر ديده‌باني و سياست‌هاي مناسب را بكار گيرند.