تتاثير سطوح شوري آب آبياري بر برخي صفات بيوشيميايي گياه دارويي آويشن باغي (Thymus vulgaris L.)

گياه آويشن از پركاربردترين گياهان دارويي در صنايع مختلف است كه بررسي امكان توليد آن در اراضي شور داراي اهميت بالايي است. جهت بررسي اثر شوري آب آبياري بر گياه دارويي آويشن باغي (Thymus vulgaris L.)، يك آزمايش مزرعه‌اي در قالب طرح بلوك كاملا تصادفي با سه تكرار درروستاي جمال آباد از توابع ارسنجان در 120 كيلومتري شيراز در سال 1395 اجرا گرديد. بدين‌منظور تيمارهاي 1 دسي‌زيمنس بر متر (شاهد)، 4 دسي‌زيمنس بر متر و 7 دسي‌زيمنس بر متر شوري به‌صورت طبيعي و با استفاده از آب چاه هاي كشاورزي اعمال گرديد. به منظور جلوگيري از تاثير نوع املاح بر نتايج تحقيق، آب با شوري 9 تا 10 دسي زيمنس بر متر از چاه كشاورزي، بوسيله تانكر به مزرعه انتقال داده شد. سپس با آب با شوري 0.6دسي زيمنس بر متر تركيب و شوري‌هاي مورد نظر آماده شد. اندازه گيري وزن خشك اندام‌هاي هوايي، ميزان عناصر سديم و پتاسيم، پرولين و اندازه گيري مواد موثره در مرحله پيش از گلدهي انجام شد. نتايج نشان داد با افزايش شوري تا سطح 4 دسي‌زيمنس بر متر، وزن خشك اندام‌هاي هوايي و ميزان پرولين به ترتيب 27.6 و 68.84 درصد افزايش يافت. درحالي كه افزايش شوري تا سطح 7 دسي زيمنس بر متر باعث كاهش اين شاخص‌ها به ترتيب 49.53 و 22.86 درصد گرديد. با افزايش شوري موازي با افزايش سديم، مقدار پتاسيم و نسبت پتاسيم به سديم كاهش نشان دادند.، در اثر تنش شوري برخي تركيبات موجود در اسانس گياه آويشن باغي، افزايش و برخي ديگر كاهش داشتند و برخي نيز تغييري نشان ندادند. مي توان چنين نتيجه گرفت به منظور آبياري گياه آويشن باغي با آب شور، شوري 4 دسي زيمنس بر متر بهترين تيمار آبياري با آب شور جهت حصول بهترين نتيجه از نظر بازده و تركيب اسانس مي باشد.