بهينه‌سازي ريزازديادي شمشاد خزري (Buxus sempervirens auct non L.)، يك درختچه‌ي زينتي بحراني در حال انقراض با تيمار بنزيل آمينو پورين و نفتالين استيك اسيد

شمشاد خزري (Buxus sempervirens auct non L.) درختچه اي سخت ريشه زا است و تكثير كندي دارد. اين گونه ي گياهي با ارزش به دليل هجوم نوعي قارچ به نام Calonectria pseudonaviculata، در معرض خطر انقراض قرار دارد. هدف از انجام اين تحقيق، بررسي اثر غلظت هاي مختلف 6بنزيل آمينو پورين (BAP) و ɑنفتالن استيك اسيد (NAA) (صفر، 5/0، 1، 5/1 و 2 ميلي گرم در ليتر، از هر دو) بر ريزازديادي شمشاد خزري بود. ضدعفوني ريزنمونه هاي اين گونه بسيار مشكل است. كاربرد تلفيقي ضدعفوني كننده ها پيشنهاد مي شود. نتايج ريزازديادي نشان داد كه بيشترين تعداد شاخساره (60/6 در گياهچه)، در ريزنمونه هاي سرشاخه ي تيمارشده با 1 ميلي گرم در ليتر BAP به دست آمد. بيشترين تعداد گره (50/5 در گياهچه) و تعداد برگ (با ميانگين 10/8 عدد در گياهچه)، به ترتيب در محيط هاي غني شده با 1 ميلي گرم در ليتر BAP همراه با 5/0 و 2 ميلي گرم در ليتر NAA به دست آمد. بالاترين طول ريشه (15/10 سانتي متر در گياهچه) در ريزنمونه هاي تيمارشده با 1 ميلي گرم در ليتر BAP همراه با 1 ميلي گرم در ليتر NAA به دست آمد. همچنين، بيشترين تعداد ريشه (20/8 در گياهچه)، در ريزنمونه هاي تيمارشده با 5/0 ميلي گرم در ليتر BAP همراه با 1 ميلي گرم در ليتر NAA اندازه گيري شد. بعد از تكثير، گياهچه ها براي سازگاري به بستري از پيت و پرليت به نسبت 1 به 1 منتقل شدند. حدود 90 درصد از اين گياهچه ها باززايي شدند و بقا داشتند. اين گياهچه هاي زنده، از نظر ريخت شناسي شبيه پايه هاي مادري بودند.