اثر ساليسيليك اسيد و كائولين بر رشد، عملكرد و برخي پاسخ‌هاي فيزيولوژيكي گوجه فرنگي تحت دورهاي مختلف آبياري

با توجه به اقليم خشك و كمبود آب در كشور ايران استفاده از موادي كه بتواند تحمل گياه به كم‌آبي را افزايش دهد از اهميت زيادي برخوردار است. در اين تحقيق اثر اسيد ساليسيليك و كائولين بر تحمل تنش كم‌آبي در گياه گوجه‌فرنگي مورد ارزيابي قرار گرفت. تيمارها شامل محلول‌پاشي برگي در چهار سطح (شاهد، اسيد ساليسيليك 5/0 ميلي مولار، كائولين 5/2 درصد و كاربرد هم‌زمان اسيد ساليسيليك+كائولين) و دور آبياري (2، 4، 6 و 8 روز يك‌بار آبياري) بود. نتايج نشان داد كه افزايش دور آبياري در گياه گوجه‌فرنگي منجر به كاهش رشد و عملكرد در اين گياه شد، به‌طوري‌كه ميانگين عملكرد در دورهاي آبياري 4، 6 و 8 روز يك‌بار نسبت به شاهد (دو روز يك‌بار) به ترتيب 9، 11 و 21 درصد كاهش يافت. با افزايش دور آبياري محتواي رطوبت نسبي، كلروفيل كل، تعرق و فتوسنتز كاهش و مالون دي آلدهيد، پرولين، فعاليت آنزيم پراكسيداز و پراكسيد هيدروژن افزايش يافت. تيمارهاي اسيد ساليسيليك و كائولين تأثير مثبت و معني‌داري بر كاهش آثار تنش كم‌آبي در گياه گوجه‌فرنگي داشتند. كاربرد اسيد ساليسيليك و كائولين با افزايش كلروفيل، محتواي رطوبت نسبي، فعاليت آنزيم پراكسيداز، نرخ فتوسنتز و تعرق سبب بهبود رشد و عملكرد گياه شدند. بيشترين تأثير تيمارهاي محلول‌پاشي در شرايط دور آبياري 6 و 8 روز يك‌بار مشاهده شد. همچنين نتايج نشان داد كه كاربرد هم‌زمان اسيد ساليسيليك+كائولين اثر هم‌افزايي نسبت به كاربرد اين مواد به‌صورت جداگانه نداشت. با توجه به نتايج به‌دست‌آمده براي كاهش آثار آبياري طولاني در گياه گوجه‌فرنگي استفاده از كائولين يا اسيد ساليسيليك توصيه مي‌شود.