تدوين روش نوين آموزش زبان انگليسي و مقايسه اثربخشي آن با روش متداول بر يادگيري زبان انگليسي در دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه منطقه يك شهر تهران

The Formulation of a New English LanguageTeachingMethod and a Comparison of its Effectiveness with that of the Conventional Way on Learning of English in a Girl’s High School, District One in Tehran

پژوهش حاضر با هدف تدوين روش نوين آموزش زبان انگليسي و مقايسه اثربخشي آن با روش متداول بر يادگيري زبان انگليسي در دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه منطقه يك شهر تهران انجام شد. نوع تحقيق كاربردي و با روش تركيبي كه از دو قسمت كيفي و كمي تشكيل شده است؛ در بخش كيفي جهت تدوين يك روش نوين آموزشي با استناد به چارچوب نظري و پيشينه پژوهشي با رويكرد طبقه بندي و روش تحليل مضمون است. در بخش كمي طرح پژوهشي نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون، پس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري پژوهش شامل دانش آموزان دختر متوسطه اول منطقه يك شهر تهران در سال تحصيلي 1399-1398 است از بين آنها تعداد 50 نفر انتخاب گرديد و سپس به صورت تصادفي به دو گروه روش نوين(25 نفر) و گروه روش متداول(25 نفر) جايگزين شدند و آموزش روش نوين و متداول در 14 جلسه بر روي دو گروه انجام شد. براي گردآوري داده ها از آزمون زبان انگليسي و براي تحليل داده ها از تحليل واريانس درون گروهي و برون گروهي استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش به روش نوين زبان انگليسي نسبت به روش متداول بر يادگيري نسبت به زبان انگليسي موثرتر بوده است. با توجه به يافته هاي اين پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه معلمان و مدرسان زبان انگليسي مي توانند از اين روش به عنوان تكنيك هاي آموزشي موثر در افزايش يادگيري و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان نسبت به درس زبان انگليسي استفاده كنند.

The aim of this study was to develop a new English language teaching approach and compare its effectiveness with that of the conventional instruction on learning of English. To this end, testing was carried out in a girl’s high school in Tehran. The applied research type was a combination of qualitative and quantitative approaches. In the qualitative part, a new educational method was compiled based on a theoretical framework and research using a classification approach and content analysis. Expert opinion was used to determine the validity and confirm the formal and content validity of the protocol. In the quantitative part, the pre-test was a semi-experimental research project and the post-test included a control group. The statistical population comprised ninth-grade female students from a high school indistrict one of Tehran. The study was carried out during the 2019-2020 academic year. Fifty subjects were selected according to the entrance criteria and were randomly assigned to either the new method group or the conventional methodgroup (25 subjects in each group). Each type of instruction was carried out over the course of 14 sessions. Data for analysis was collected by means of an English language test. Intra-group and extra-group analysis of variance was used. The results revealed that the new approach toEnglish instruction was more effective than the conventional method with regard learning. The findings of this study indicate the new approach is an effective teaching technique that teachers and English language instructors can use to increase student learning and academic progress when compared with the conventional English language teaching method.