بررسي ساختار ژنتيكي اسب‌هاي بومي ايران با استفاده از نشانگرهاي ريزماهواره

Genetic structure survey of Iranian native horse breeds by microsatellite markers

هدف از اين پژوهش بررسي ساختار ژنتيكي اسب‌هاي بومي ايران با استفاده از 11 نشانگر ريزماهواره انجمن بين‌المللي ژنتيك حيوانات (ISAG) براي مقايسه تنوع ژنتيكي و درك روابط بين جمعيت‌ها مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور از بانك اطلاعاتي فدراسيون سواركاري كشور تعداد 565 اسب از سنين مختلف(6 ماهگي الي 25 سالگي) از نژادهاي اسب عرب اصيل، كاسپين، دره‌شوري، كرد و تركمن هر كدام به تعداد 113 راس انتخاب شدند. تعداد الل‌هاي مشاهده شده براي هر جايگاه از هفت تا 19 الل و با ميانگين 10/81 الل بود كه جايگاه ASB17 با 19 الل و جايگاه HTG4 با هفت الل به ترتيب داراي بيشترين و كمترين تعداد الل بودند. مقادير ميانگين هتروزيگوسيتي مشاهده‌شده از بزرگترين به كوچكترين، متعلق به نژاد تركمن (0/110 ± 0/68)، كاسپين (0/07 ± 0/67)، كرد (0/06 ± 0/66)، دره‌شوري (0/07 ± 0/65)، و عرب اصيل (0/08 ± 0/62) بود. در بررسي‌ ساختار جمعيتي به روش جفت گروهي غيروزني با كمك ميانگين حسابي (UPGMA)، جمعيت‌هاي كاسپين و كرد با يكديگر در يك گروه ژنتيكي و ساير جمعيت‌ها نيز در گروه‌هاي جداگانه‌اي قرار گرفتند. نتايج حاصل از اين پژوهش، اين فرضيه كه جمعيت‌هاي كاسپين و كرد به اسب‌هاي نسايي نزديك هستند را تاييد كرد بطور كلي نتايج بدست آمده از اين مطالعه نشان‌دهنده تنوع ژنتيكي بالا عليرغم علي‌رغم وجود شباهت ژنتيكي در برخي از جمعيت‌هاي اسب مورد مطالعه است. و از طرفي گروه‌بندي ژنتيكي جمعيت‌ها با مناطق جغرافيايي آنها همسان مي‌باشد. نتايج حاصل از ريزماهواره‌ها بيانگر چندشكلي بودن و كارآمدي بالاي جايگاه‌هاي مورد استفاده در آزمايشات مطالعات تعيين نژاد، تنوع و ساختار ژنتيكي براي اسب‌هاي بومي كشور مي‌باشد.

The aim of this study was to investigate the genetic structure of Iranian native horse breeds to compare genetic diversity and understanding the relationships between the populations using 11 ISAG microsatellite markers. For this reason, 565 samples of the Iranian Equestrian database from different ages including the Iranian Arab Asil, Caspian, Darehshouri, Kurdish and Turkmen and 113 samples were used for each breed. The number of observed alleles for each locus was 7 to 19 alleles with an average of 10.81 alleles, and it was 19 for ASB17 and 7 for HTG4 locus with the highest and lowest observed alleles ranking respectively. The average observed heterozygosity from the largest to the lowest rank was, Turkmen (0.68±0.11), Caspian (0.67±0.07), Kurdish (0.66±0.06) Darehshouri (0.65±0.07), and Arab Asil (0.62±0.08). Population structure analysis with UPGMA method showed that Caspian and Kurdish populations were grouped as a unit cluster while the other populations grouped as a separate cluster. These results confirmed this hypothesis that the Caspian and Kurdish populations are close to the Nisa horses. In general, the results of this study indicate that the Iranian native horses have got a high genetic diversity, despite of populations have genetic similarity and the other hand genetic clustering of the populations is consistent with their geographic distances. The result of this study shows that the ISAG microsatellite markers are polymorphic and have more efficiency for assignment genetic diversity and genetic structure analysis of Iranian native horse breeds.