تأثير تمرين هوازي با شدت متوسط بر عملكرد سيستم اتونوم قلبي و نيتريك اكسايد در مردان ميانسال مبتلا به سندروم متابوليك

Effect of moderate intensity aerobic training on cardiac autonomic system function and nitric oxide levels in middle-aged males with metabolic syndrome

زمينه و هدف: سبك زندگي كم­تحركي افراد مبتلا به سندروم متابوليك خطر تهديدكننده سلامتي اين افراد مي­ باشد. در اين پژوهش برآنيم تا اثرات فعاليت ورزشي هوازي با شدت 65 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي بر تغييرپذيري ضربان قلب و سطوح نيتريك اكسايد عروقي در مردان ميانسال مبتلا به سندروم متابوليك را بررسي نماييم. روش تحقيق: 30 نفر از مردان ميانسال مبتلا به سندروم متابوليك به صورت تصادفي در دو گروه كنترل و تمرين هوازي تقسيم شدند. در دوره پيش­ آزمون و پس ­آزمون مقادير شاخص ­هاي خطر متابوليك، تغييرپذيري ضربان قلب و نيتريك اكسايد در هر دو گروه سنجيده شد. گروه تمرين هوازي به مدت هشت هفته تمرين هوازي با شدت 65 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي را دريافت نمودند. جهت تجزيه و تحليل داده­ ها از آزمون­ هاي تي زوجي و مستقل استفاده شد. يافته‌ها: سطوح قند خون ناشتا، تري­گليسريد، امتياز Z متابوليك، انحراف معيار اينتروال­ هاي نرمال، ريشه توان دوم تفاوت­هاي ميانگين مربعات اينتروال­ هاي موج R نسبت به موج R بعدي، امواج با فركانس خيلي پايين، امواج با فركانس بالا و نيتريك اكسايد عروقي در گروه تمرين هوازي نسبت به گروه كنترل و دوره پيش ­آزمون تفاوت معني­داري را نشان دادند. سطوح كلسترول تام و ليپوپروتئين كم چگال نسبت به گروه كنترل و مقادير امواج با فركانس پايين و نسبت امواج با فركانس پايين به بالا نسبت به دوره پيش ­آزمون تفاوت معني­داري را در گروه تمرين هوازي نشان دادند (0/09=P). ليپوپروتئين پرچگال و فشار خون با وجود تغييرات اندك تفاوت معني­ داري را در گروه تمرين هوازي نسبت به گروه كنترل و پيش­ آزمون نداشت. نتيجه‌گيري: اجراي منظم فعاليت ورزشي هوازي با شدت متوسط مي­تواند به عنوان يك پروتكل تمريني مناسب جهت بهبود عملكرد قلبي عروقي براي مردان مبتلا به سندروم متابوليك به كار گرفته شود.

Background and Aims: The sedentary lifestyle in individuals with metabolic syndrome is a main threatening risk for their health. This study aimed to investigate the effects of aerobic exercise with 65% of maximal oxygen consumption on heart rate variability and vascular nitric oxide levels in middle-aged males with metabolic syndrome. Materials and Methods: In total, 30 middle-aged men with metabolic syndrome were randomly divided into control and aerobic training groups. At the pretest and posttest, the values of metabolic risk indices, heart rate variability, and nitric oxide were measured in both groups. The aerobic training group performed aerobic exercise for eight weeks at 65% of maximal oxygen consumption. The data were analyzed using the independent and paired t-tests. Results: According to the results, after comparing the values obtained from the posttest and pretest, there was a significant difference between the training and control groups regarding the fasting blood glucose, triglyceride, metabolic Z score, Standard deviation of NN intervals (SDNN), Square root of the mean squared differences of successive NN intervals (rMSSD), very-low-frequency (VLF), High frequency (HF), and vascular nitric oxide levels. Total cholesterol and low-density lipoprotein levels were significantly different in the aerobic training group, compared to those of the control group and LF as well as LF/HF at the pretest (P=0.01). However, despite slight changes in high lipoprotein and blood pressure levels, there was no significant difference in the aerobic training group, compared to the control group and pre-test. Conclusion: Regular moderate-intensity aerobic exercise can be used as an appropriate exercise protocol to improve cardiovascular function for males with metabolic syndrome.