بررسي تاثير شدت شاكويو بر اسپاستيسيتي اندام فوقاني در بيماران مبتلا به سكته مغزي

Effect of Shockwave Intensity on Upper Limb Spasticity in Patients with Stroke

زمينه و هدف: اسپاستيسيته به دنبال آسيب­ هاي نورون محركه فوقاني اثرات سوئي بر كيفيت زندگي و عملكرد بيماران داشته و درمان­هاي غير تهاجمي متعددي براي كاهش تون عضله وجود دارد. هدف از اين تحقيق، بررسي تاثير شدت شاكويو بر بهبود اسپاستيسيته اندام فوقاني در بيماران مبتلا به سكته مغزي است. مواد و روش ­ها: در اين مطالعه، 20 بيمار در دو گروه درماني به شكل تصادفي قرار گرفتند. گروه اول درمان با فركانس 4 هرتز و شدت انرژي 0/03 ميلي ژول بر ميلي­متر مربع در ناحيه تاندون عضلات فلكسور مچ دريافت كردند و در گروه دوم همان درمان با شدت انرژي 0/8 ميلي ژول بر ميلي ­متر مربع براي بيماران اعمال شد. دامنه­ ي حركتي اكستنشن مچ دست با گونيامتري و شدت اسپاستيسته فلكسوري مچ دست با معيار تغيير يافته اشورث قبل و بعد از جلسه درماني و يك هفته پس از آن ارزيابي شدند. يافته‌­ها: شدت اسپاستيسيته اندام فوقاني و دامنه­ي حركتي اكستنشن مچ دست بهبودي معني­داري بلافاصله و يك هفته پس از درمان با شاكويو شدت بالا داشت. در گروه درمان با شدت پايين شاكويو نيز، كاهش معني ­دار در شدت اسپاستيسيته اندام فوقاني و افزايش غير معني­دار در دامنه ­ي حركتي اكستنشن مچ دست ديده شد. نتيجه‌گيري: در اين مطالعه، درمان شاكويو با شدت بالا در بهبودي اسپاستيسيته و دامنه ­ي حركتي بيماران در مقايسه با شدت پايين موثرتر بود. به نظر مي­رسد درمان با شاكويو با شدت مناسب ممكن است بتواند جايگزيني براي ساير درمان­‌هاي اسپاستيسيتي باشد.

Background and Aim: Spasticity following upper motor neuron lesions has adverse effects on patients' quality of life and performance. Shockwave therapy is a non-invasive treatment to reduce muscle tone. The purpose of this study was to evaluate the efficacy of shockwave intensity on the improvement of upper limb spasticity in patients with stroke. Materials and Methods: In the present study, 20 patients with stroke were randomly divided into two treatment groups. Shockwave was applied for 1 session at the musculotendinous junction of flexor carpi ulnaris and radialis muscles using a low level of energy for group one (0.03 mj/mm2) and a high level of energy for group two (0.8 mj/mm2). The patients were evaluated at baseline and one week after the intervention. Upper limb spasticity and active range of motion of wrist extension were evaluated by Modified Ashworth Scale and goniometer, respectively. Results: Upper limb spasticity and range of motion of wrist extension were significantly improved immediately and a week after high-intensity shockwave therapy. A significant decrease in upper limb spasticity and a non-significant increase in the range of motion of wrist extension were observed in the group receiving low-intensity shock waves. Conclusion: High energy shockwave appeared to provide a beneficial effect on upper limb spasticity and range of motion of wrist extension, compared with low energy shockwave. It seems that treating with the appropriate intensity of shockwave may be an alternative method to other spasticity treatments.