بازآفريني بافت و بناهاي تاريخي با تأكيد بر توسعه گردشگري (نمونه موردي: منطقه هفت شهرداري مشهد)

Recreation of texture and historical monuments with emphasis on tourism development (Case study: District 7 of Mashhad Municipality)

با توجه به اينكه بافت تاريخي و فرهنگي شهرها آثار گرانبهايي از فرهنگ، دانش معماري و شهرسازي بومي هستند و به عنوان جزئي از هويت اجتماعي هر قوم و كشوري تلقي مي‌شوند. در واقع بازآفريني و حفظ بافت‌هاي تاريخي به عنوان هويت ضروري براي ادامه حيات شهر ها است.كه مي توان يكي از دلايل بحران هويت در شهرهاي امروزي را ناكارآمدي بافت‌هاي تاريخي ذكر كرد. يكي از روش‌هاي پياده‌سازي بازآفريني شهري، برنامه‌ريزي گردشگري بافت‌هاي تاريخي مي‌باشد بنابراين هدف تحقيق حاضر، بررسي ميزان تأثيرگذاري شاخص‌هاي بازآفريني بناها و بافت‌هاي تاريخي شهري در منطقه هفت مشهد، به عنوان فرصت‌هايي براي توسعه گردشگري بررسي شود. روش تحقيق پيمايشي بوده كه ابزار اصلي جمع آوري داده‌ها نيز پرسشنامه مي‌باشد. جامعه آماري در پژوهش حاضر همه ساكنين منطقه هفت شهر مشهد مي باشند كه با استفاده از فرمول كوكران تعداد 384 نفر به عنوان نمونه آماري تعيين شد. يافته هاي تحقيق نشان مي‌دهد ميان بازآفريني بافت و بناهاي تاريخي و توسعه گردشگري رابطه مستقيمي وجود دارد (ضريب همبستگي پيرسون ميان بازآفريني بافت و بناهاي تاريخي و توسعه گردشگري 0.218 و سطح معناداري آن 0.000 نشان مي‌دهد همچنين با توجه به نتايج آزمون رگرسيون خطي ساده ميان بازآفريني و توسعه گردشگري رابطه خطي وجود داشته (سطح معناداري كمتر از 5درصد بنابراين با توجه به خطي بودن رابطه دو متغير پذيرفته شد). كه در نهايت با استفاده از آزمون فريدمن مشخص شد ميان شاخص‌هاي مورد بررسي به لحاظ اهميت تفاوت‌هاي معني دارد وجود دارد و اين شاخص‌ها از ارزش و اهميت يكسان برخوردار نيستند.

Given that the historical and cultural context of cities are valuable works of culture, knowledge of architecture and urban planning and are considered as part of the social identity of each nation and country. In fact, the re-creation and preservation of historical contexts as an identity is essential for the survival of cities. One of the reasons for the identity crisis in today's cities is the inefficiency of historical contexts. One of the methods of implementing urban regeneration is planning tourism in historical contexts. Therefore, the aim of this study was to investigate the effectiveness of regeneration indicators of buildings and historical urban contexts in Haft region of Mashhad, as opportunities for Examine tourism development. The research method is survey and the main tool for data collection is a questionnaire. The statistical population in the present study is all residents of Haft city of Mashhad. Using Cochran's formula, 384 people were determined as a statistical sample. Findings show that there is a direct relationship between tissue regeneration and historical development and tourism development (Pearson correlation coefficient between tissue regeneration and monuments and tourism development is 0.218 and its significance level is 0.000. Also according to the results of regression test. There is a simple linear relationship between recreation and tourism development (significance level less than 5%, so due to the linearity of the relationship between the two variables was accepted), which was finally determined using Friedman test between the studied indicators in terms of differences in importance.