تأثير شخصيت در صحت و اعتبار قراردادها با تأكيد بر رويه قضائي

مقوله شخصيت از جمله عناصر بنيادين و حياتي در هر قراردادي در كليه سيستم هاي حقوقي مي باشد. اين مقاله با رويكردي به حقوق ايران تأثير شخصيت را در سيستم حقوقي ايران و در پرتو دكترين و آراي حقوقي مورد بحث و بررسي قرار مي‌دهد. در برخي عقود و قراردادها شخصيت طرفين نقش مهمي را ايفاء مي نمايد؛ اما در همه قراردادها اين تأثير اين‌گونه و به شكل يكسان نيست. براي مثال در اين حوزه مي توان به ماده 201 قانون مدني ايران اشاره نمود كه به موجب آن اشتباه در شخص طرف معامله به صحت معامله خلل وارد نمي‌آورد مگر در مواردي ‌كه شخصيت طرف علت عمده انعقاد عقد بوده باشد. علاوه بر اين بر طبق حقوق كشورهاي رومي ژرمني نيز شخصيت عامل، مهم است. به بيان ديگر وقتي اشتباه در شخصيت طرفين رخ دهد به ‌عنوان اشتباه در جوهره عقد است كه مي تواند همة اين گونه قراردادها را در مجموع مخدوش كند. چرا كه در اين قراردادها به طور كلي شخصيت از اجزاء و عناصر اصلي و اساسي عقد به شمار مي رود و فقدان آن (نبودن شخصيت مقصود) موجب بطلان قرارداد مي گردد. در اين مقاله نگارنده به شيوه تحليلي به تبيين اين موضوع در نظام حقوقي ايران اشاره داشته است.

no abstract