عنوان مقاله :
تأثير آموزش الگوي تلفيقي تعليمي-مولوي بر روابط والد-فرزند دانش‌آموزان دختر
عنوان به زبان ديگر :
The effect of Rumi’s integrated didactic model training on parent-child relationships in female students
پديد آورندگان :
فرازي، فريبا دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات، تهران، ايران , اسمعيلي، معصومه دانشگاه علامه طباطبايي - گروه مشاوره، تهران، ايران , اسكندري، حسين دانشگاه علامه طباطبايي - گروه روانشناسي، تهران، ايران , حاتمي، محمد دانشگاه خوارزمي - گروه روانشناسي، تهران، ايران
كليدواژه :
الگوي تلفيقي تعليمي-مولوي , روابط والد-فرزند , مهارت‌هاي ارتباطي , دانش‌آموران دختر
چكيده فارسي :
والدين و فرزندان‌شان در دوران نوجواني روابط تازه‌اي با يكديگر برقرار مي‌كنند. هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير آموزش الگوي تلفيقي تعليمي-مولوي بر روابط والد-فرزند بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بود و جامعه آماري كليه دانش‌آموزان دختر كلاس دوازدهم هنرستان‌هاي شهر بيرجند در سال تحصيلي 96-95 بودند. از اين جامعه تعداد 30 نفر كه ويژگي‌هاي ورودي موردنظر را داشتند به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. از پرسشنامه رابطه والد-فرزند فاين، مورلند و سئوبل (1983)، براي سنجش متغير وابسته استفاده شد. برنامه آموزشي طي 8 جلسه 1 ساعته براي گروه آزمايش اجرا شد و گروه كنترل مداخله‌اي دريافت ننمود. تجزيه و تحليل داده‌هاي پژوهش با استفاده از تحليل كواريانس چندمتغيره انجام شد. نتايج نشان داد آموزش الگوي تلفيقي تعليمي-مولوي موجب بهبود روابط والد–فرزند در مقابل گروه كنترل شد (05/0>P). با توجه به نتايج بدست آمده مي‌توان گفت در اثر آموزش الگوي تلفيقي تعليمي-مولوي كيفيت روابط والد–فرزند بهبود پيدا مي‌كند.
چكيده لاتين :
Parents and their children build new relationships with each other during adolescence. This study aimed to investigate the effect of Rumi’s integrated didactic model training on parent-child relationships. The present study was a Quasi-experimental research with a pretest-posttest control group design and the statistical population comprised all twelfth grade female students in Birjand technical schools in the academic year 2016-2017. Out of this population, 30 people who met the inclusion criteria were selected by multistage cluster sampling. Fine, Moreland and Schwebel Parent-Child Relationship Inventory (1983) was used to measure the dependent variable. The training program was performed in 8 sessions of 1 hour for the experimental group and the control group did not receive any intervention. The research data were analyzed using multivariate analysis of covariance. The results demonstrated that Rumi’s integrated didactic model training improved parent-child relationships compared to the control group (P <0.05). According to the obtained results, it can be stated that the quality of parent-child relationships improves as a result of Rumi’s integrated didactic model training.
عنوان نشريه :
زن و مطالعات خانواده
